Dag 1:
Vandaag precies een jaar geleden was ik in Australië. Ik ging een weekje weg van de station met de 15.000 schapen,op vakantie bij Anneke en Ruud.
Anneke en Ruud wonen in de Blue Mountains op een droom locatie. Mijn favoriete plek is de veranda. In de ochtend drink ik hier mijn koffie en overzie ik de hele vallei in een stilte waarin alleen mijn eigen ademhaling hoorbaar is. In de avond wacht ik op het openluchtconcert gegeven door tientallen Kaketoes die in de lucht doen denken aan witte verfstrepen op een blauw doek.
Nu exact 365 dagen later ben ik weer op een eiland. Een stukje kleiner en een stukje exotischer.
Curaçao ligt op ongeveer 10 uur vliegen van Nederland in de Zuidelijke Caribische Zee. Het eiland is ongeveer 2.5 keer zo groot als Texel en is slechts 75km uit de kust verwijderd van Venezuela. Dichterbij Zuid Amerika ga ik momenteel niet komen.
Na een rustige vlucht stap ik het vliegtuig uit zo de eeuwige zomer in.
Ik knijp mijn ogen tot spleetjes vanwege de felle zon en ik zie de hitte van het asfalt opstijgen. De bladeren van palmbomen wuiven traag door de wind. Nog voordat ik mijn trui uit heb voel ik het zweet al verzamelen op mijn bovenlip. Mijn hart maakt een sprongetje ik ben weer in de tropen.
Dag 2:
Vandaag ga ik met de auto op pad. Voor een mooi uitzicht klim ik op het dak van de uit 1703 gebouwde Fort Beekenburg. Deze is na Fort Amsterdam de oudste versterking op het eiland. Wat verderop bezoek ik het Oude Quarantine gebouw hier werden de mannen die van zee kwamen apart gezet bij ziekten.Tegenwoordig is het eenverlaten plek waar geliefden ongestoord van elkaar kunnen genieten. Tenminste dat verzin ik erbij gezien de sporen die op de grond zijn achtergelaten.
Dan is het tijd om te gaan snorkelen bij Tugboat Beach. Na ongeveer 50 meter zwemmen kom ik aan bij het wrak. Ik ben zo enthousiast bij het zien van een zeepaardje en octopussen dat mijn snorkel vol water loopt. Terug aan land heb ik een leuke ontmoeting met de uitbater, Jaime, die mij verteld hoe ze het koraal hier weer laten groeien.
Via Spaanse water, waar de aller rijksten wonen, rij ik door naar de St. Jorisbaai waar de kite surfers in actie zijn. Mijn volgende bestemming is Emmastad. Hier ontmoet ik Dirk hij is de broer van Anneke (uit Australie) en woont al ruim 50 jaar op Curaçao. Hij is voor de liefde van zijn leven naar Curaçao gekomen. Greta geeft hem een liefdevolle blik als hij dit verteld. Hij vertelt ook over hoe hij mede verantwoordelijk is geweest voor het aanleggen van het wegennet op Curaçao en dat zijn buurt vroeger bewoond werd door de directeuren van Shell.
Mijn dag eindigt met een sightseeing door local Marco. Hij heeft oneindig veel weetjes over dit eiland en ik vind dat smullen! We bezoeken vesting Nassau waarvan ik een spectaculair uitzicht heb over de Koningin Julianabrug en Willemstad aan de ene kant en de marine, scheepswerf en olie raffinaderijen aan de andere kant.
Willemstad is s’avonds zwoel en met alle kleur en muziek op straat zijn de Zuid Amerikaanse invloeden duidelijk aanwezig. Wat een heerlijke plek om te zijn!
Dag 3:
Om 6uur sta ik bij Tugboat Beach. Gisteren heb ik Jaime leren kennen en hij neemt mij mee op een wandeling rond het schiereiland. Ooit was dit schiereiland een eiland waar door Shell een olieterminal voor de overslag van stookolie werd gebouwd. Deze werd in 1927 in gebruik genomen en zo werd dit een afgesloten gebied. Sinds 2005 is het weer open gebied. Jaime verteld dat hij ruim 20 jaar in NL heeft gewoond. Toen zijn moeder overleed voelde hij het verlangen om terug te gaan naar waar hij vandaan komt.
Jaime heeft horeca gehad tot de crisis van 2008 en zo is hij nu waar hij is. Jaime verteld mij over de aangelopen straat honden voor wie hij zorgt en over de boottochten die hij met de toeristen maakt. Jaime heeft een ernstige manier van praten en prachtige blauwe ogen die in contrast staan met zijn gebruinde huid.
Hij vertelt mij over de Arowak Indianen die de eerste bewoners van dit eiland waren. Hoe de Spanjaarden in 1499 het eiland veroverden en hoe rond 1515 alle oorspronkelijke inwoners als slaven verkocht of uitgeroeid waren.
Na ruim 1.5 uur klauteren over het schiereiland waarbij ik ook een Arend zie, vruchten van een cactus eet en over de flora en fauna heb geleerd zijn we weer terug op het strand. Hier ontmoet ik kunstenaar Frans. Frans Mulder is geboren op St. Maarten en woont hier alweer vele jaren. Frans kan alles maken met zijn handen. Zo kan je bij hem terecht voor prachtige houten meubels maar ook voor souveniers. Ook geeft hij leuke workshops om zo zelf je souvenier te maken. Na een kopje koffie neem ik voor nu afscheid.
Mijn volgende stop is Willemstad. De stad telt ongeveer 140.000 inwoners.
Ik doe wat boodschappen en kom tot de fantastische ontdekken dat granadillas hier overal verkrijgbaar zijn. Na een middagje stad slenteren is het tijd voor een duik in zee.
.
Dag 4:
Vandaag vertrek ik richting de westkant van het eiland. Voordat ik dit kan gaan doen moet ik eerst tanken. Voor wie mij kent weet dat dit in elk nieuw land een opgave is en ook hier gaat het helaas niet vanzelf. Uiteindelijk wordt er door de dame van het tankstation omgeroepen dat de Dushi bij pomp 2 op de zwarte hendel moet drukken. Dat ben ik dus.
Zodra ik Willemstad verlaat ben ik in een andere wereld. De weg naar Westpunt slingert zich om de heuvels heen en de omgeving is ruig. Oude bomen, veel cactussen, geiten en mensen die hun grond bewerken.
Zo kom ik aan bij het 2.000 hectare Christoffelpark. Het park bestaat uit 3 voormalige plantages: plantage Savonet, plantage Zorgvlied en plantage Zevenbergen. Daarnaast vind je hier een voormalig mijnbouwcomplex en de 377 meter hoge Christoffelberg.
Om die laatste is het mij te doen. De klim is ontzettend pittig en voornamelijk klauteren over rotsblokken. Ik geniet zo ontzettend van het avontuur en om op deze manier in beweging te zijn. Boven aangekomen is mijn beloning een waanzinnig uitzicht over het eiland.
Terug naar beneden krijg ik te maken met een tropische bui die heerlijk verkoelend werkt. Helaas veranderd het pad in een modderbad en is het opletten geblazen. Ongeschonden maar besmeurd onder de modder bereik ik de parkeerplaats.
De rest van de dag bezoek ik de verschillende stranden aan de westkust waarbij Playa Lagun en Playa Abou mijn favoriet zijn. Hier komen voornamelijk de locals samen en er hangt een fijne sfeer. De BBQ staat aan, het eten wordt gedeeld, er klinkt muziek door de speakers en zo dans ik heerlijk de middag door.
Dag 5 & 6:
Ik ben ontzettend dol op water en helemaal op de zee. Ik vind haar zowel
fascinerend als angstaanjagend. Ik ken de zee vooral van boven en wat zou ik graag meer willen leren van de wereld die zich onder de oppervlakte afspeelt. Tijdens mijn wereldreis kreeg ik de wens om mijn PADI (Professional Association of Diving Instructors) Open Water te gaan halen. Hiermee mag ik tot 18 meter duiken. Door omstandigheden kwam dit er niet van en met het oog op Curaçao leek het mij de uitgelezen kans om hieraan te beginnen. De afgelopen 2 dagen breng ik uren in het water door. Hier doe ik vele oefeningen om zo te leren wat ik moet doen in bepaalde situaties. Daarnaast is er ook ontzettend veel theorie te leren en verschillende examens te maken. Het is erg intensief maar absoluut de moeite waard wanneer je uitgebreid naar een octopus kan staren, een barracuda voorbij ziet zweven en een schildpad op ooghoogte met je opzwemt.
Gisteren had ik veel moeite om mijn oren te klaren. Het duurde een tijdje voordat ik erachter kwam wat voor mij werkt. Vandaag ging het al stukken beter. Het stil blijven “zweven” in het water vind ik het moeilijkste.
En terwijl ik dit typ zakt de zon langzaam in de zee. Het was vandaag weer een fijne dag. Ik neem een slokje van mijn mojito. Leren is niet eerder zo fijn geweest!
