Aan iets nieuws beginnen betekend dat je afscheid moet nemen van het oude. Voor wie mij kent weet dat ik hier moeite mee heb. Ik ben niet zo goed met verandering terwijl ik ook altijd weer hunker naar avontuur.Als ik namelijk zelf ergens voor kies dan kies ik voor “the long run” zoals dat zo mooi heet. Dat is in ieder geval altijd wel mijn intentie. Alles wat je aangaat is een vorm van relatie of dit nu werk, liefde of vriendschap is en die zijn allemaal op hun mooist als je er je wat. Aan je eigen tijd en je eigen hart in steekt.

Natuurlijk worden de intenties weer beïnvloed door wie je op een bepaald moment in je leven bent en wat je allemaal meemaakt. Behoeftes veranderen en soms kunnen de mensen om je heen meegroeien en soms is daar de ruimte gewoon niet voor en moet je inzien dat loslaten de beste optie is. Maar dat loslaten is wel altijd moeilijk.Helaas leer je vaak achteraf pas van alles wat je meemaakt en brengt dit je telkens dichterbij zaken wat je wilt en wat je de rest van je leven kan meenemen. En zowel in de liefde, werk als op vriendschappelijk gebied heb ik onmacht gevoeld en tranen gelaten, om pas later te begrijpen dat het eigenlijk helemaal goed is.

IBOOD is voor mij op het gebied van werk belangrijk geweest op meerdere fronten.Toen ik 8.5 jaar geleden binnenkwam was het bedrijf net op gang en liepen er 23 medewerkers rond. Ik werd aangenomen als Office manager en ook gedeeltelijk voor de klanten service. Mensen die mij kennen zullen hier wel om lachen en terecht natuurlijk want werken op de klantenservice is niet geheel mijn ding. Na al die jaren krijg ik bij het schrijven nog steeds rode vlekken in mijn nek van een Belgische klant en zijn verlate kerst-serano-ham. Zodoende werd ik doorgeschoven om te helpen bij projecten. De projecten kwamen in die periode nog niet echt van de grond en op een dag was ik aan het werk toen de CEO en founder van het bedrijf beetje heen en weer liep voor mijn bureau en wat random vragen stelde terwijl Ik dacht: moet die man niet werken?Uiteindelijk stelde hij de welbekende vraag: Ik zoek een haaibaai, wil je voor mij komen werken? Het eerste wat ik dacht je neemt me in de zeik. Wat in mijn brein gelukkig direct opgevolgd werd door: ach als dit zijn humor is dan gaat wel goed komen. En de rest is eigenlijk geschiedenis.

Ik heb dus 8.5 jaar intensief zij aan zij mogen werken en wij hebben 3 M&A’s die behoorlijk pittig waren overleefd. Ik heb het bedrijf vanuit een hele bijzondere positie mee mogen maken en er een onderdeel van mogen zijn. Ik heb fantastische kansen gekregen en verschillende ballen mogen ophouden. Ik heb geleerd wat ik wel leuk vind om te doen en wat niet. Waar ik goed in ben en waarin ik ietsjes (soms behoorlijk, laten we eerlijk zijn) minder. iBOOD is oprecht een prachtige bedrijf met jonge en betrokken mensen die heel hard werken (nou ja de meeste dan) en waar ook een heleboel mooie (en soms legendarische) feestjes mee zijn gevierd.

Vrijdag 27 juni was het dan zo ver, tijd om los te gaan laten wat voor zo lang gevoelsmatig van mij is geweest en waar ik elke dag trots ben binnengewandeld. Maar dat ik een afscheid als geen heb gekregen kan niemand ontkennen. Helemaal blij typ ik dit verhaaltje op de iPAD die ik bij mijn afscheid heb gekregen (en helaas zelf heb moeten installeren, wat mij 15uur, 2 zenuwaanvallen en veel vlekken heeft gekost) en kijk naar het afscheid filmpje kan ik alleen maar voelen dat het een fantastische rit is geweest en ik klaar ben voor iets nieuws.

Nu zijn we dus exact 2 maanden verder en afgelopen zaterdag heb ik afscheid gevierd en genomen met en van mijn vrienden. En het is zo bijzonder om een fijne groep mensen om je heen te hebben die oprecht blij voor je zijn, die je steunen, die je aanmoedigen en je ook opvangen als het minder gaat. En waar je samen alle hoogtepunten maar ook bijhorend dieptepunten samen kan doormaken. Ik ben ontzettend verwend met prachtige spullen en lieve woorden en ik loop dan ook over van liefde (en ondertussen ook weer van tranen, ben emotioneel incontinent geworden). En ik weet dat ik sommige zal meeten ergens op deze fantastische wereld en de rest er ook gewoon is bij thuiskomst. En dat allemaal is een fantastisch gevoel.

En dan blijft er over dat ik nu mijn laatste spullen ga inpakken om vervolgens naar Brussel te vertrekken want morgen om 07.40 vertrek ik dan eindelijk. Ik vertrek naar een nieuw avontuur en ik kan niet wachten!