Het is al begin van de avond en nog steeds bloedheet wanneer ik met mijn veel te zware koffer door de straten van Torun schuifel. Het is 35 graden en ik ben gezegend met een zweetsnor. Na een prachtige treinreis van ruim 3uur ben ik dan eindelijk aangekomen. Groene heuvels zover je kan kijken. Boerderijen, kerken, meren en kastelen, het was weer geweldig.

Voor het eerst in 15 jaar reis ik weer met een koffer. Die koffer leek mij ontzettend handig aangezien ik in Warschau zou blijven. Nu ik van plan veranderd ben en weer onderweg ben is het vooral een monsterlijk ding. Te zwaar en vooral onhandig. De straten in Torun zijn gemaakt van middeleeuwse kinderkopjes. De koffer vindt het niet fijn om er overheen te rollen, want weinig rollen, en ik vind het niet fijn om de koffer achter mij aan te trekken. Bij het stoplicht steek ik over en de koffer blijft hangen achter een steen en valt zo uit mijn hand. De mobilist lacht. Wijze les om voortaan toch altijd alleen de rugzak mee te nemen.

Toruń is de geboortestad van Mikołaj Kopernik die wij vooral kennen als Nicolaas Copernicus de wiskundige en astronoom. Toruń is ook de stad waar dus de Pierniki vandaan komt. En hoewel het ontzettend verleidelijk, heb ik vanwege de hitte vooral zin in ijsjes. Het hotel waar ik verblijf is simpel maar het meisje, Agnieszka, die daar werkt is buitengewoon fantastisch. Ze maakt leuke gesprekken met iedereen, is behulpzaam en ontzettend vrolijk. Ik merk dat mijn Pools langzaam vooruit gaat. Ik vind sommige dingen nog steeds spannend om te zeggen. Dan klinkt het in mijn hoofd smooth en zodra ik mijn mond opendoe blijf ik halverwege hangen. Ik pers dan nog een paar onverstaanbare klinkers uit mijn mond die zich in standje repeat blijven herhalen.

Toruń is voor mij de verassing van deze reis. De stad is prachtig en blijkbaar ben ik niet de enige. Zo werd in 1997 het middeleeuwse deel van de stad aangewezen als UNESCO-werelderfgoed. En werd de oude binnenstad van Toruń in 2007 toegevoegd aan de lijst van zeven wonderen van Polen.
Toruń is ook een van de oudste steden in Polen, met de eerste nederzetting uit de 8e eeuw en later uitgebreid in 1233 door de Duitse Orde. Eeuwenlang was het de thuisbasis voor mensen met verschillende achtergronden en religies. In de vroegmoderne tijd was Toruń een koninklijke stad van Polen en was het destijds een van de vier grootste steden van het land. Met de deling van Polen in de late 18e eeuw werd het een deel van Pruisen, gevolgd door het Duitse Rijk en de Tweede Poolse Republiek. Tijdens de WOII werd Toruń gespaard van bombardementen en vernietiging; de oude binnenstad en de iconische centrale markt zijn volledig bewaard gebleven.

Toruń heeft ook ontzettend veel gezellige terrasjes. Omdat het ontzettend heet is besluit ik een plekje uit te zoeken ergens op de brede boulevard langs de Wisła. Na een volle dag stap ik weer in de trein naar mijn volgende bestemming Poznan.

Ik ga dit weekend Kasia opzoeken in Poznan. Kasia is de afkorting voor Katarzyna en ik heb haar leren kennen tijdens mijn tijd bij iBOOD. IBOOD had naast een kantoor in Nederland ook een kantoor in Duitsland en Polen. En in Polen is Kasia de manager. Toen ik samen met Lottie 3jaar geleden in Polen was hadden wij ook met Kasia afgesproken. Dat is memorabele avond geworden die geëindigd is met een tatoeage, piercing, iets te veel drankjes en het lumineuze idee om s’nachts nog kleding te wassen en die dan vergeten op te hangen. Het was in ieder geval memorabel. Ik heb altijd contact gehouden met Kasia en nu ik hier een tijdje in Polen verblijf is er tijd om elkaar weer te zien.

Na een reis van ruim 2uur in de trein zonder airco in 37 graden kom ik oververhit aan in Poznan. Ik krijg een meer dan hartelijke ontvangst waarbij mijn bad al is volgelopen en het eten stond klaar staat. Aan tafel heb ik met Kasia en haar man Kuba fijne gesprekken. Ze wonen op een geweldige locatie in een super oud pand. Ze wonen hier nu een paar jaar en het was een hele verbouwing. Het resultaat is prachtig en de hoge plafonds maken het ook echt af.
Na een stevige bodem gaan we de bloemetjes buiten zetten. Ze nemen mij mee door nachtelijk Poznan. Een biertje aan de rivier de Warta en even later nog naar een bosconcert. De fijne gesprekken zorgen ervoor dat we pas na 2uur naar bed gaan.
Na een rustige start stappen we op de fiets. Onze eerste stop is het Rusałkameer. Het meer werd aangelegd in de jaren 1941-1942. De Nazi’s dwongen de gevangen Joden in Poznań om het uit te voeren. Voor het verharden van de bodem werden matzevot gebruikt. Dit zijn Joodse grafstenen. Deze werden geplunderd uit de Joodse begraafplaats op ul. Głogowska. We drinken hier een biertje en het is ontzettend ontspannen. We kletsen in het Engels en soms vliegen er Poolse woorden heen en weer.
We fietsen verder naar het Strzeszynekmeer. Hier nemen we een lange pauze. Kasia vertelt dat ze hier vroeger als kind altijd kwam. Haar moeder was aan het zonnen, haar vader dronk biertjes met bekenden en zij speelde de hele dag met vriendinnetjes.

Kasia is ontzettend liberaal opgevoed door haar ouders in een tijdgeest waar dit niet de standaard was. Van het niet mee hoeven naar de kerk, het niet hoeven eten van vlees en het mogen uitspreken van haar wensen. Er was ruimte. En ze heef er ook hard voor moeten werken om te komen waar ze nu is. Ze deelt kwetsbaar, hoe het vroeger was met haar ouders en haar broertje, hoe de relatie zich ontwikkelt heeft en wat de moeilijkheden zijn.

Na een hele dag onderweg is het fijn om thuis even bij te komen van de hitte. In de avond, wanneer de temperaturen gezakt zijn, maken we een wandeling door Park Cytadela. Dit park van ruim 100 hectare bevat o.a. een militair museum, militaire begraafplaatsen, overblijfselen van enkele van de vestingwerken en een prachtige rozentuin. De ondergaande zon zorgt voor fantastisch licht en het is fijn om nog even buiten te zijn.