Op een ochtend besluit ik vanaf Gdynia de boot naar het schiereiland Hel te nemen.
Toen de Nazi’s Polen binnenvielen was het schiereiland Hel een van de langst verdedigde gebieden van verzet van het Poolse leger. Ze hebben standgehouden tot tot 2 oktober 1939. Kort voor de capitulatie brachten Poolse militaire ingenieurs een aantal torpedo-kernkoppen tot ontploffing, die het schiereiland van het vasteland scheidden en het transformeerden in een eiland. Na de oorlog werd het dorp (opnieuw) een marinebasis.
In 1960 werd een weg aangelegd die Hel met het vasteland verbond. Sindsdien begon de toeristenindustrie te herstellen en werden er verschillende hotels, pensions en pensions gebouwd.
In 1996 verkocht de Poolse marine alle resterende delen van het schiereiland aan de civiele autoriteiten en er is tegenwoordig nog maar een kleine marinebasis.
Het schiereiland Hel is 34 km lang en de breedte op de smalste plaats slechts 150m. Bij hevige stormen kan het water van de zee zelfs over het Hel-schiereiland overstromen. Hoewel de meeste mensen alleen in het dorpje Hel verblijven lijkt het mij leuk om wat meer te zien. Het schiereiland wordt ook wel de Rivièra van het Oosten genoemd en ik ben ontzettend benieuwd.

Op de boot vraagt een man of de plaats naast mij vrij is en zo ontmoet ik Andrzej en zijn vrouw Gabi. Ze zijn een stel van 78 en 76 die samen met vrienden vakantie vieren aan de kust. Ze vragen waar mijn accent vandaan komt en wat ik hier doe.Ik vertel over hoe mijn ouders elkaar hier in Polen ontmoet hebben en over mijn avonturen van de afgelopen weken. Andrzej vertelt over hun huis in Poznan, over het overlijden van zijn eerste vrouw, hoe blij hij is dat hij Gabi is tegen gekomen, dat hij een pacemaker heeft, dat hij niet van tuinieren houdt want dan worden zijn nagels vies en dat hij zijn oudste dochter is verloren toen ze 20 was bij een ongeluk. Een groot verlies. Een te groot verlies. Na ruim een uur kletsen meren we aan in de haven van Hel. Ik word geknuffeld. Lieve mensen, de wereld is er mee gevuld!

In Hel loop ik door de enorme toeristische straatjes. Er trekt een stoet aan mensen richting het strand aan de oostkant. Ook het strand wat ik zag bij aankomst is afgeladen met mensen. Na een half uurtje wandelen hou ik het voor gezien. Soms voel je geen klik met waar je bent en het is goed om daarnaar te luisteren. Het lukt mij om hier een fiets te huren die ik aan het andere kant van het schiereiland weer mag inleveren. En hoewel fietsen verre van mijn favoriete tijdsbesteding is staat er toch 34 kilometer op de planning.

Het schiereiland is bedekt met een prachtig bos die reikt tot aan de zee. Er is 1 geasfalteerde eenbaansweg, 1 spoorlijn en 1 semi onverhard wandel/fietspad. Onderweg zie ik vele Pools gespachtelde huizen en appartementen. Ze zijn Pools geel, (wie hier geweest is weet wat ik bedoel), pistache groen of communistisch grijs gekleurd. Soms zijn ze ook voorzien van sierlijke Franse balkons of Oostenrijkse blokhut details. In de bossen zie je nog veel oude bunkers die een herinnering zijn aan WOII.
Omdat ik altijd vergeet dat Nederland het enige land ter wereld is zonder heuvels, is het hier op sommige stukken zwoegen geblazen. De zon schijnt een warme 35 graden en ik voel haar branden op mijn huid. Ik vind dit schiereiland absoluut prachtig en ik heb het verlangen om hier een volgende keer wat meer tijd door te brengen.

Vanuit Hel fiets ik via Jurata, Jastarnia en Kuznica naar Chalupy. Onderweg doe ik lig ik op het strand bij de rustige Golf van Puck en ook op het strand bij de onstuimige Oostzee. Persoonlijk vind ik Jurata het allermooiste dorpje met haar prachtige luxe villa’s, loofrijke parkjes en vele uitnodigende terrasjes. Chalupy is het dorpje met het mooiste strand aan de Baltische zee. Vanaf de weg onzichtbaar door een natuurlijke omheining van duinen en dennenbos. Ik duw de fiets een minuut of 15 door zwaar mul zand duwen en dan word ik beloond met alles wat mooi is. In Chalupy blijf ik een paar uur hangen.

Na 34km fietsen kom ik aan in Wladislawowo. Ja het is een echte tongbreker de naam van dit dorp. En hoewel ik weer genoeg gefiets heb voor de rest van het jaar vond ik dit absoluut een geweldig avontuur. Vanuit hier neem ik de trein terug naar Gdynia. Bruin verbrand, zadelpijn, vrij van werk, avontuur. Ik ben zielsgelukkig.