Vanmorgen ben ik al rond 6uur op het strand. Dit keer niet om te surfen maar om de zonsopgang te zien en die is absoluut prachtig. Mijn armen en schouders zijn de laatste dagen erg moe. Ze voelen zwaar en ook zuur. Ik vergeet vaak dat een rustdag net zo belangrijk is voor je groei en je spieren. In het eerste licht mediteer ik 20 minuten en lees ik een boek.

Maressa heeft een heerlijke les in het water en als ze eruit komt genieten we van vers fruit. Na het ontbijt gaan we eerst naar het tankstation waar we 30 minuten in de rij staan voordat we aan de beurt zijn. Omdat we geen QR-code hebben (benzine is hier op de bon) krijgen we slechts 1 liter mee. Een kilometer of 6 verderop krijgen we de tank wel vol zonder code.

Vandaag toeren wij over heuvelachtige weggetjes. Wij kijken onze ogen uit. Een turquoise zee, witte stranden en aan de andere kant van de weg een prachtige groene jungle. We bezoeken vandaag Jungle Beach. Vanaf de weg klim je over rotsblokken naar beneden. Hier op het strand zie ik  vooral veel locale mensen op het strand. Er wordt veel gelachen, gegeten, muziek gemaakt en gezwommen. Ik bedenk mij dat op veel plekken op de wereld er met kleding en al gezwommen wordt. In Azië is het het sporadisch om een vrouw in badpak of bikini te zien.

Na wat onderzoek op internet blijkt het vandaag een vrije dag te zijn in Sri Lanka want het is volle maan. Iedere volle maan is hier een feestdag. Iedere volle maan-dag heeft haar eigen naam en betekenis. Op deze dagen zijn er vaak evenementen die de oorsprong hebben in het Boeddhisme. Dit noemen ze hier Poya Days. Vandaag op 6 Maart is het Madin Full Moon Poya: Het eerste bezoek van Boeddha aan zijn geboortestad Kapilavastu in India tijdens zijn periode van verlichting. Ik vind dit een prachtige manier om zowel de natuur als het geloof te eren en te begrijpen dat alles hand in hand gaat.

Maressa en ik lunchen vandaag op een prachtig plekje in de jungle. Als we afrekenen  is de schade EURO 25,- Dit is voor waar ik ben enorm veel geld. Sri Lanka was tot voor COVID een van de goedkoopste landen om naartoe te gaan. Door COVID en natuurlijk de situatie in het land (het land is failliet en het is hier ook onrustig) is alles erg duur geworden en sommige zaken ook gewoon schaars. In supermarkten is niet altijd alles verkrijgbaar. Als ik alleen lokaal eet dan valt het allemaal mee qua prijzen ondanks het feit dat het 30% duurder is geworden vergeleken met een jaar geleden. Nu Maressa er is, en ik ook 2 weken vakantie heb, bezoek ik ook andere locaties die duidelijk meer kosten. 

Iedereen gooit zijn prijzen omhoog in Sri Lanka. Het leven is hier duurder geworden. Een volgende fase is mogelijk een humanitaire crisis. Er is dus al een tekort aan voedsel en aan bepaalde medicijnen. Vooral de arme mensen gaan nog meer lijden onder de crisis en ik hou mijn hart vast voor wat er komt.

Vandaag hebben Maressa en ik geen surfles. Onze leraar, Shaggy, moet naar Colombo. Wij proberen het vandaag zelf op Lazy-Right. Dit blijkt nogal een opgave met 60 (er is geteld) andere mensen in het water.  Het is dus volle maan en de golven zijn behoorlijk aan de maat. We peddelen ruim 2 1/2 uur en nemen in totaal 3 goede golven.

Ik verblijf dus in Midigama. Midigama is eigenlijk niks meer dan een hoofdweg met aan de ene kant de oceaan en aan de andere kant hotels, hostels, guesthouses, restaurantjes en surfwinkels. In Midigama heb je een scooter (ze zien eruit als een scooter maar naar Nederlandse begrippen zijn dit motors) een tuktuk of een fiets nodig om jezelf te verplaatsen omdat niet alles dicht naast elkaar ligt. Alles in Midigama draait om het surfen. Iedereen die hier verblijft surft want verder is hier niks. Midigama is basic, zo heeft het geen grote supermarkt en zijn strandtentjes niks meer dan houten palen in de grond waar de eigenaar in de ochtend een zeil over trekt voor schaduw en plastic stoelen eronder zet om in te zitten. 

De sfeer in Midigama vind ik fantastisch. Het is hier zo ontzettend relaxt. Hier voel ik een gelijkwaardig contact tussen de lokale inwoners en de toeristen. Natuurlijk gebeurd er wel eens iets wat niet fijn is en over het algemeen leeft iedereen hier in goede harmonie samen. De mensen zijn vriendelijk, behulpzaam en er wordt niks opgedrongen. Ik ben dol op Lazy-Left en deze plek ligt pal voor mijn deur.

Op 20 minuten scooters naar het zuiden ligt de stad Weligama met vele hotels, uitgaansplekken, supermarkten en een prachtig breed zandstrand. Op 15 minuten scooters naar het noorden ligt het dorpje Ahangama en hier kan je alles halen wat je nodig hebt en er zijn wat leuke restaurantjes.

Maressa en ik drinken vandaag koffie en eten een taartje in Ahangama. Verder lunchen wij bij een lokaal restaurantje aan het strand. De curry is heerlijk. Na een kleine pauze thuis verplaatsen we ons naar Driftwood. Driftwood is een hele fijne plek vanwege het poederachtige zand en de kleine baai waar de golven lekker hoog zijn. Hier spelen wij in zee en zien wij de zon er even later ook in verdwijnen. Ik zie de sterren helder aan de blauw fluwelen hemel. Ik ben zo ontzettend gelukkig dat mijn keel soms dichtgeknepen voelt alsof ik moet huilen. 

Vanmorgen tijdens het waxen van mijn board zie ik dat er een gat in mijn board zit. Maressa en ik gaan met het board en de scooter naar de verhuurder Indika. Indika verhuurt boards en repareert ze ook. Hij staat bekend om zijn kwaliteit en zijn eerlijke prijzen. Hier wissel ik het board om tot de reparatie klaar is. De kosten vallen mee ik ben EURO 15,- kwijt.

Terug op het strand komt Maressa erachter dat haar leash niet helemaal goed aan elkaar zit. De schroef lijkt wat uit te steken en hierdoor moet ze naar Indika om dit in orde te maken voor de les begint. 

Toen ik vandaag de oceaan zag vond ik de golven behoorlijk intimiderend. De golven zijn hoog en er staat ook een enorm sterke stroming. Het is lang wachten op de sets en als ze komen zijn het als bommen die vallen. 

Met surfen is het dus de bedoeling dat je in het groene gedeelte van de surf peddelt. Dit inschatten qua afstand vind ik erg lastig en ik moet dit veel oefenen door te doen.
Lig ik op de goede plek?
Moet ik alvast peddelen?
Lig ik niet te ver naar voren?
Als ik te ver naar voren lig en de golf breekt precies bovenop mij  is het alsof de wereld op mij klapt. De golf heeft zo een enorme kracht dat hij mij naar beneden duwt. De kunst is dan om ontspannen te blijven en niet in paniek te raken. En dat is niet altijd even makkelijk. 

Deze golven zijn vandaag zo rond de 2 meter en ik kan mij niet voorstellen dat mensen hogere golven surfen. In Nazare (Portugal) zijn er surfers die het aandurven om golven van 24 meter te surfen. Alleen al de gedachte jaagt mij enorme angst aan.

Vanwege de condities is peddelen vandaag een regelrechte uitputtingsslag. In de oceaan zijn is geweldig en het maakt ook nederig. Nederig omdat de oceaan zowel geeft als neemt, het een immense kracht heeft en het elke keer weer anders is. Mijn allereerste golf van de dag was de beste en het is magisch. Ik surf een lange golf helemaal van achter naar voren. Ik heb vandaag weer veel geleerd. Ik ben ook zekerder geworden in het water en ik ben ook weer een beetje meer verliefd geworden op het surfen. 

Maressa kwam deze sessie met het board in 2 stukken uit het water. De golf brak precies op haar. Gelukkig heeft Maressa, op een buil op haar hoofd en wat blauwe plekken na, niks. De kosten van het bord komen uit op EURO 225,-. We zitten beide onder de blauwe plekken en deze ontstaan door het contact met het water of met het board. Na ruim 2 1/2 uur kwamen wij gesloopt uit het water en de rest van de dag bestond uit veel eten, drinken en op het strand liggen.

Op donderdag surfen wij nog een dag op Lazy-Right en vind ik de oceaan nog steeds wat intimiderend. De sessie van gisteren heeft behoorlijk indruk gemaakt. Ik heb een paar fijne golven en ik heb er ook een paar waar ik niet vanaf durf. Ik krabbel dan op het laatste moment terug. Verder moet ik ook heel veel peddelen. 

Op vrijdag surfen wij weer op Lazy-Left. Hier surfen is mijn lievelings. Het is hier (net als op rechts) een heel eind naar achteren peddelen en als je de golf helemaal uit kan rijden dan heb je een lange rit en dat is fantastisch. De mensen die hier in de ochtend komen zijn bijna elke dag dezelfde en dat zorgt voor een saamhorigheidsgevoel in het water en dat vind ik heel erg leuk. Naar links toe surfen vind ik ook fijner nu ik leer draaien. 

Vandaag zijn de golven nog steeds aan de maat met een sterke stroming. Het is veel peddelen en ik heb vandaag zowel veel als fijne golven. Het geeft mij een enorm geluksgevoel. Het gaat natuurlijk ook nog geregeld mis en dan beland ik in het witte gedeelte van de golf. En als de sets dan blijven komen dan duik ik elke keer onder het witte van de golf door om vervolgens weer op mijn board kruipen en verder te peddelen tot ik weer op de plek ben waar ik een golf kan nemen.

Beide dagen zijn trouwens ontzettend leerzaam om in de oceaan meer over de oceaan te leren. Ik heb nu alweer ontzettend zin om morgen te gaan surfen. De middagen zijn rustig want we voelen ons wat moe. We lezen een boekje, zwemmen in zee, drinken sapjes en eten hier en daar wat (en soms teveel). 

Met de komst van Maressa heb ik vakantie. Mijn dagelijkse ritme laat ik wat losser en dit is ook goed. Het leven voelt sowieso rustig. Ik voel mij ontspannen en aanwezig en gelukkig en dankbaar.

Op zaterdag zie ik een prachtige zonsopgang in het water. Ik heb een ontspannen surf sessie op Lazy-left.  Ik neem fijne golven. Daarna eet ik wat fruit op het strand en zwemmen Maressa en ik nog even in zee. In de middag is er een enorme regenbui en onweersbui. Ik lig dan heerlijk op bed met alle deuren en ramen open zodat alles doorwaait. Maressa en ik hebben kaarten gekocht en spelen fanatiek pesten.

Op zondag liggen Maressa en ik weer rond 6.30 in het water. De zon is net op en de surf sessie voelt voor mij ontspannen en goed. Ik word sterker in mijn lichaam en peddel telkens meer mijn eigen golven in. In de lucht hangt een drone en nu ben ik op zoek naar de eigenaar voor de beelden. 

Na het ontbijt en de koffie rijden Maressa en ik op de scooter, in 1 1/2 uur, naar Hiriketya. Hiriketya ligt aan een prachtig hoefijzervormige baai omringd door jungle-groen en rotsen. De tocht naar Hiriketya is prachtig. Sri Lanka is prachtig. Prachtige stranden en een overvloedige groen binnenland. In Hiriketya drinken Maressa en ik een ijs koffie bij een cafe die ook kunst verkoopt en komen wij bij van de intense scooter-rit. Zo lang reizen op de scooter in de hitte is  intens vanwege de weggebruikers die geen regels hanteren en waarbij je op zoveel dingen tegelijkertijd moet letten.

Verder eten wij als late lunch falafel. Midden in de jungle. Een Zwitserse vrouw woont hier met haar Sri Lankaanse man en hun kinderen. Vies, moe en voldaan zijn we aan het einde van de dag weer terug in Midigama. 

Met de komst van Maressa ben ik samen met haar op ontdekkingstocht in Sri Lanka. Hoe meer ik zie van Sri Lanka, hoe meer ik van Sri Lanka en haar inwoners ga houden. Ik leer de omgeving van Midigama, Ahangama en Weligama kennen en ik ben nog steeds elke dag blij dat ik in Midigama terecht ben gekomen. Voor mij is er geen plek zoals hier. Dit alles puur door de ontspannen sfeer die hier heerst en de lieve mensen die ik heb leren kennen. Midigama voelt als mijn huis-ver-weg-van-thuis en dit gevoel is geweldig. Ik kan mij voorstellen dat ik hier nooit meer uit vertrek omdat de tijd wel voorbij gaat en je dat hier niet doorheb. 

Het surfen zelf is een sport wat veel kracht vraagt en ik merk (en zie) dat mijn lichaam aan het transformeren is. Ik geniet van mijn vooruitgang en het feit dat ik sterker aan het worden ben en sterker geworden ben. Ik vind surfen magisch. Het gevoel wat ik krijg als ik zelf een golf neem en hem uit kan rijden is een van de fijnste gevoelens die euforisch aandoen. Ik voel mij zo in het moment als ik surf, ik voel mij zo verbonden met de natuur als ik surf, ik voel mij ook zo levendig als ik surf en ik voel mij ook zo nederig als ik surf. 

Ik ben gelukkig.