Maandag 13 maart

Vandaag surfen Maressa en ik bij Plantation. Een nieuwe surf plek is weer wennen. Het is hier veel ondieper en met meer rif dan bij Lazy-Left of Lazy-Right. Dit betekent dat ik niet tot op het strand door kan surfen zonder mijn surfboard te beschadigen dus het is even uitzoeken waar je van de golf af moet. Doordat het ondiep is kan ik tot redelijk ver in zee staan. Ik sta op het rif en het water komt dan niet hoger dan mijn dijbeen. Als ik hier zou vallen of over de bodem gesleept zou worden zou dit enorm pijnlijk zijn. Het enige wat ik na de sessie van vandaag overhoud zijn wat sneden onder mijn voetbed (dat is al pijnlijk genoeg) en een kleine snee op mijn knie. Zowel Maressa als ik zien er gehavend uit met alle blauwe plekken en sneden op ons lichaam. Het grootste voordeel van surfen bij Plantation is veel minder paddelen, in vergelijking met Lazy-Left en Lazy-Right, om een golf te pakken en hierdoor oefenen we meer met het nemen van eigen golven. Ik heb een hele fijne sessie vandaag

Na het surfen, het koffie drinken op ons favoriete plekje (Rockvin) en het ontbijt gaan Maressa en ik op de scooter naar Galle. De rit naar Galle is prachtig. Onderweg zien wij mooie stranden, turquoise water en een groen binnenland. Meertjes vol bruin water (ik fantaseer er krokodillen in) met jungle eromheen. Kleine hutjes aan de oever. Koeien op straat. Heuvels in de verte. Rijstvelden waar ik witte vogels op zie lopen. Mensen die zo vriendelijk lachen en mijn hart stelen.

Galle is door de koloniale gebouwen schilderachtig mooi. Het stadje zelf vonden wij qua sfeer intens. Toeristische winkeltjes en de mensen die aanhoudend vragen om wat te kopen. Dat voelt vrij agressief. Het is hier voelbaar dat het land moeilijkheden heeft en dat de mensen eronder te lijden hebben. Als toerist vind ik dit soms ook erg lastig want hoe ga ik hier mee om? Waar doe ik goed aan? We eten het lekkerste ijs van het eiland (en sowieso het duurste €3,13 voor 1 bolletje pistache maar ja nootjes zijn op dit eiland zo goed als niet verkrijgbaar en als je ze koopt gigantische duur) en daarna gaan we opzoek naar een fijn strandje en dat blijkt, na een paar stops, gewoon thuis te zijn in Midigama. Midigama voelt als mijn home-away-from-home. 

In de avond eten Maressa en ik (voor de derde keer) bij Bangkok Kitchen. Dit is een heel klein restaurantje in Weligama met waanzinnig lekker Thais eten. De Pad Tai is onze favoriet en ook dit keer stelt het niet teleur.

Omdat alles hier verspreid is huur ik een scooter. Ik moet wel eerlijk zeggen dat wij dit een scooter noemen omdat het er zo uitziet maar dat het naar de wet een motor is vanwege de cc die ze hebben. Voor de Nederlandse wet mag je deze alleen besturen met een motorrijbewijs. Zoals overal in Azië is een scooter (laten we het zo noemen) huren zowel makkelijk als ook iets waar je even bij stil moet staan. Een betrouwbare verhuurder die je niet elke steenslag doorbelast is fijn en ook een scooter met goede remmen is een pre. In Sri Lanka huur ik de scooter via ons verblijf of het verblijf waar ik hiervoor heb gezeten, iedereen is zo ontzettend behulpzaam. De wegen in Sri Lanka zijn over het algemeen goed. Hier en daar een gat en deze leer je al snel kennen en ontwijken. Ik rij hier aan de linkerkant en als je iemand inhaalt druk je eerst een keer (of wat meer) op de claxon) voordat je inhaalt. In Nederland moet ik mijn gedrag weer wat bijschaven denk ik zo.

Dinsdag 14 maart

Vandaag surfen Maressa en ik weer bij Plantation. De zon komt hier op spectaculaire wijze op. Een rode bal die achter de palmbomen de blauwe lucht in klimt. De kleur van de zon wordt weerkaatst in het water. Ik kijk naar de golven en sta te trappelen om te beginnen. Er zijn vandaag wat minder golven en ze zijn wel groter. Ik merk dat ik helemaal okay ben, dit is leuk om te ervaren dat ik sneller zekerder word op een nieuwe plek. Mijn leraar Shaggy geeft mij het gevoel dat het helemaal goed is en dat ik het kan en dat is erg fijn.

In het water merk ik vandaag hoe ontzettend moe mijn lichaam is. Het brand in mijn schouders en bij mijn spierballen. Ik strijd met mijzelf om de les af te maken of om naar de kant te gaan. Ik besluit door te zetten en de les af te maken. De golven die ik neem zijn fijn en wanneer ik klaar ben heb ik alles gegeven. Ik ben zo blij als het mij lukt om helemaal zelf de golf in te peddelen en hem ook kan nemen. In overleg met Shaggy  ben ik morgen wel een dagje vrij.

Na het surfen wandelen Maressa en ik naar Rockvin. Dit is een klein cafe/restaurantje voor ontbijt en lunch. Ze hebben hier de lekkerste koffie (Lavazza), het lekkerste bananenbrood en de allerliefste pup. Ook de eigenaar is zo ontzettend vriendelijk. Het is er verder simpel en de sfeer is geweldig. Dit is mijn plek waar ik graag kom. Waar ik in de ochtend koffie drink, waar ik heen ga om mijn blog uit te werken, waar ik na het surfen graag een stukje bananenbrood eet. Waar ik ook graag ben.

Vanaf Rockvin nemen we een tuktuk (surf boarden gaan hier op het dak) naar het strand. Hier zwemmen Maressa en ik in zee en eten een bord vol fruit bij mijn vaste strandtent. Na het zwemmen wandelen we naar huis. Het is 11.30 uur als we daadwerkelijk ontbijten. Daarna doe ik een paar uur niks. Ik ben moe en lig heerlijk op bed. Na de lunch lig ik weer een paar uurtjes op bed en die doen mij erg goed. Aan het einde van de middag gaan Maressa en ik naar Coconut Beach voor de zonsondergang. 

Om 18.30 genieten Maressa en ik van een hele fijne yoga les bij Jamu. De avondlessen vinden plaats op het dak en de docent heeft een hele fijne stem en begeleid de les erg goed. Als ik aan het einde van de les mijn ogen open doe is de hemel bezaait met fonkelende sterren. Ik zie weer veel vuurvliegjes en het lukt mij om er 1 te vangen. Sri Lanka wat ben jij magisch.

Woensdag 15 maart

Vanmorgen wandelen Maressa en ik naar Jamu. Hier drinken we een koffie (Rockvin was nog gesloten) voordat de yoga om 8 uur start. Het is een hele leuke les waarbij het vooral om mobiliteit gaat. De les vind ik erg inspirerend. Ik wil namelijk goed oud worden en ik zie al een lange tijd in dat krachttraining en mobiliteit hiervoor erg belangrijk is. Ik wil graag makkelijk van het toilet of de bank af komen als ik ouder word en dit gaat niet zomaar ik moet hier echt iets voor blijven doen.

Na de lessen wandelen Maressa en ik naar Rockvin voor een kopje koffie, bananenbrood en een smoothie. We knuffelen uitgebreid met de kleine pup en lezen een tijdje in ons boek voordat we naar het strand gaan om te zwemmen.

Sinds een dag of vier moet ik ontzettend veel plassen. Voor wie mij kent, dit ben ik niet. Ik weet heel goed wat normaal is qua plassen. Ik bedacht dat dit wel eens een vroeg stadium van een blaasontsteking zou kunnen zijn en ben maar ontzettend veel gaan drinken (nog meer dan normaal) om het voor te blijven. Helaas is mij dat niet gelukt. Sinds gisterenavond kreeg ik steken in mijn linkerzij die aanvoelden alsof ik iets verrekt had tijdens yoga of surfen. Ik dacht ook weer even dat ik iets met mijn onderrug gedaan heb want ik kon op geen enkele manier comfortabele liggen vannacht. Vanmorgen voelde ik voor het eerst een branderigheid bij het plassen. De steek en drukkende pijn in mijn zij en rug werd erger en rond 11 uur was het bijna niet meer te houden. Vanaf 12 uur hebben wij weer een scooter kunnen huren en toen zijn wij naar een apotheek in Weligama gereden. Hier heb ik antibiotica gekocht (Noroxin) en cranberry poeder (met de sexy naam Urisol, hmm ik drink een heerlijk glaasje Urisol, wil jij ook?) die ik op kan lossen in water. Na het nemen van 1 pil is de pijn in mijn zij al heel snel verdwenen en heb ik weer praatjes voor tien. Het is ondertussen ook alweer 1 1/2 uur geleden dat ik naar het toilet ben geweest en dit voelt als een verademing. Ik kijk er nu al naar uit dat ik vanavond (hopelijk) een hele nacht door kan slapen. 

In de apotheek hebben Maressa en ik ook shampoo en conditioner zonder sulfaat en parabenen kunnen kopen. Ik heb mijn haar niet meer fatsoenlijk gewassen sinds ik Sri Lanka ben binnengekomen en na het wassen ben ik helemaal obsessief hoe zacht en schoon mijn haar aanvoelt. Helaas heb ik wel al mijn slag uit mijn haar geborsteld, en lijkt het nu een beetje op een plumeau, omdat ik er maar niet vanaf kon blijven.

Op de scooter bedacht ik mij vandaag dat thuis komen op vele manieren kan en dat ook de liefde zo veel meer gezichten heeft dan het standaard waar wij in de maatschappij mee opgevoed worden. Thuiskomen kan voor mij een plek zijn maar ook een persoon. De laatste persoon waar ik bij thuisgekomen ben was bij Ester en ik merk nu heel erg goed dat ik ook thuis ben bij mijzelf. Ik vind een relatie heel leuk. Ik vind het leuk om met iemand het leven samen uit te zoeken en ik vind het leven wat ik nu leef ook oprecht waanzinnig. Ik vind dat ik een buitengewoon mooi, fijn en geweldig leven leef. Mijn leven voelt niet minder vol of minder compleet zonder het hebben van een relatie. Liefde heeft nu eenmaal vele vormen en dit voed mij door kwalitatief in verbinding zijn met mijn mensen en dit is voor mij heel belangrijk. Wat betreft het thuiskomen op een plek hierin heb ik geleerd dat ik een talent heb om dit op vele plekken te kunnen. Ik kan een huis omtoveren tot een thuis en in de buurt kan ik van alles vinden waar ik blij van word en nodig heb. Ik merk dat hier in Sri Lanka wederom. Vanhove ik mijn spullen uitpak en de kamer eigen maak tot mijn vaste plekjes waar ik heen ga en waar ik mij goed voel. Ik zou hier rustig een langere tijd kunnen verblijven en dit zou goed zijn. Dit zou ik ook kunnen in Berlijn, Parijs, Indonesië, Australie, Warschau en Peru. Ik merk door deze gedachten ook dat ik langzaam weer zin heb om straks naar huis te gaan en thuis te komen in Dieren. 

Maressa gaat aan het einde van de dag surfen samen met Behzad. Behzad is een prachtige man van Iraanse afkomst die in Berlijn woont. Nou ja hij woont er 4 maanden per jaar en voor de rest reist hij over de wereld. Ik heb Behzad 2 weken geleden leren kennen. We liepen elkaar overal tegen het lijf en dus leek het ons leuk om af te spreken. We drinken wel eens samen koffie en hij gaat mee naar yoga. Hij is ondertussen ook verhuisd naar het zelfde verblijf waar Maressa en ik zitten en s’avonds doet hij dan ook fanatiek mee met onze kaartspelletjes. Hij heeft een hele fijne energie om mee te zijn.

Na het surfen vertrekken Maressa en ik naar Weligama. Hier eten wij bij een fantastisch Italiaans restaurant. Vrijdag vertrekt Maressa alweer naar Nederland en wij hebben het erover hoe snel de 2 weken voorbij zijn gevlogen. Ons bezoek aan Secret Beach en Jungle Beach lijkt alweer een leven geleden. Op de weg terug naar huis worden wij aangehouden door de politie. ‘U heeft geen internationaal rijbewijs’, zegt de agent. Maressa zegt dat het haar spijt en dat ze dit niet wist. De agent mompelt daarna nog in onverstaanbaar Engels en sluit af met 3.000 roepies. Ik zeg nog dat we alleen maar 2.000 hebben maar de agent is onverbiddelijk. Wij krijgen uiteraard geen officiële bon en die 3.000 roepies verdwijnt in de zakken van deze man. Blijkbaar hebben ze het nodig.

Donderdag 16 maart

Vandaag is er geen mooie zonsopkomst. Er is veel bewolking en de oceaan kleurt hierdoor een beetje grijs. Er waren vandaag ook wat nieuwe mensen op Lazy-Left. Dit keer waren er een paar mannen die voor elke golf keihard gingen peddelen ook al zagen ze dat ik of Maressa (of anderen) voor de golf gingen. Daarbij roept onze leraar heel duidelijk mij of Maressa en ‘GO, GO, GO!’.

De sfeer was hierdoor minder ontspannen in het water. Hoewel ik mij er in eerst instantie aan irriteerde besloot ik hier vooral van te leren. Zo peddel ik ook voor mijn golf en in plaats van mijn golf te delen besluit ik direct naar links te gaan op de golf waardoor er geen ruimte is voor de ander die erbij wilt en ik de hele golf tot  het strand kan volgen. Ik heb vandaag geleerd om ‘fuck you, deze golf is van mij’ te denken en dan niet terug te krabbelen bovenop de golf maar er vol voor te gaan. Dit zorgt dat ik een keer of 3 een enorme drop maak. Een drop is dat je dus op de golf erin rijdt als op een achtbaan die naar beneden gaat. Dat ging 2 keer erg goed en de derde keer was het te stijl en maak je een behoorlijke klapper gevolgd door een spoeling door het witte. Terwijl ik gespoeld word heb ik alle tijd om mijn bikini weer op de juiste plek te hijsen want het topje zit halverwege mijn gezicht.

Na de les ben ik bezig om wat verkleurde was van mijn board te krabben. Hierdoor kom ik erachter dat er een kleine barst in mijn board zit. Het is zo klein dat het eerder lijkt op een haarscheur in L vorm en na wat nadere inspectie is het echt een barst. Ik breng het board terug naar Indika en omdat er op dat moment nog geen ander board tussenzit besluiten we morgenvroeg voor de les even langs te rijden om te kijken wat de beste optie is.

Maressa en ik eten fruit op het strand en daarna gaan we koffie drinken bij Rockvin. Bij Rockvin lezen we een tijdje in ons boek en genieten we van even niks. Vanuit Rockvin gaan we langs wat leuke plekjes in Ahangama en lunchen wij bij het lokale restaurantje van Meneer Sunil waar de rijst en curry heerlijk is. Vanuit Ahangama gaan we naar Weligama voor een ijsje. Als we rond 15.30 uur terug zijn in Midigama gaan we nog een tijdje in zee spelen. 

Aan het einde van de dag vertrekken wij naar Coconut Beach waar wij genieten van een kampvuur op het strand tot een tropische regenbui ons verjaagd.

Vrijdag 17 maart

Vanmorgen rijden Maressa en ik nog voor de les naar Indika om te kijken of er een board voor mij ligt. Het enige board wat ik redelijk vind is een 7.6 feet oftewel iets langer dan 230 centimeter. Het is langer dan ik waar ik de laatste tijd op heb gesurfd. Mijn eerste board hier was een 7.2 feet oftewel 219 centimeter. Daarna volgde een 6.8 feet oftewel 207 centimeter. Daarnaast heeft elk bord ook een ander drijfvermogen door de dikte, breedte en het materiaal. Met Indika spreek ik af dat ik dit 7.6 board uitprobeer en vanavond kom ruilen voor een heel mooi 7.2 board gemaakt van epoxy en met een fish vorm aan de achterkant. Dit board is mijn volgende-stap-board. Om 6.30 liggen wij gewoon in het water. Het is een leuke en ontspannen sessie in de Lazy-Left. 

Na het surfen eten we eerst fruit op het strand, brengen wij mijn surfboard terug, doen we boodschappen in Weligama en gaan we ontbijten bij Rockvin. Rond 13 uur liggen Maressa en ik weer in het water. We gooien over met een tennisbal en laten ons door de golven aanspoelen op het strand wat met vrij veel geweld gaat.

Aan het einde van de dag vertrekken wij naar Coconut Beach. Hier genieten wij van een gezellige markt met eten en live muziek. De zonsondergang is magisch. Een diep-rood-oranje-vuurbal die de zee in zakt. Surfers in het water. Vissers op hun stokjes met de hengels uitgeworpen. Palmbomen aan de kustrand. De dag rolt zich op als een krant en de hemel kleurt van lichtgeel, roze, paars tot fluweelachtig-blauw. 

Met het vallen van de avond is er ook het afscheid met Maressa. Maressa kwam mij twee weken lang opzoeken en het is een geweldig avontuur geweest. De twee weken zijn voorbij gevlogen. Het is zo ontzettend leuk hoe onze liefde voor surfen aan de basis staat van onze vriendschap en hoe zowel onze vriendschap als het surfen het afgelopen jaar zich heeft ontwikkelt. Surfen is voor mij iets magisch. En om te surfen hier in Sri Lanka helemaal.

Zaterdag 18 maart

Ik lig vanmorgen, met mijn mooie nieuwe board, om 06.30 uur in het water bij Lazy-Left. Het peddelen gaat goed en hoewel het nog steeds een heel eind is, gaat het mij ook steeds beter af. Het is zo leuk om sterker te worden en mijn lichaam te zien veranderen. Ik kan enorm genieten van dit proces. Mijn nieuwe bord is snel en gevoelig. Mijn leraar Shaggy zegt dat ik door dit board gedwongen zal worden om sneller op te staan en mijn draaien te verfijnen. Waar mijn vorige board(s) vergevingsgezind waren als ik iets te traag op stond of als ik te groot met mijn lijf draai is dat hier niet aan de orde en wordt ik gelijk afgestraft. Ik maak tijdens de les vandaag een paar flinke klappers. Ik verdwijn zo het wit in. Ik rij vandaag ook 3 hele golven uit helemaal tot aan het strand. Ik slalom langs de mensen heen die in het water liggen en kan telkens weer het witte van de golf vinden voor wat vaart. Het gevoel wat ik krijg is geweldig.

Na de les eet ik wat fruit op het strand en ga dan even douchen en mijn tas verder inpakken. Hoewel ik nog niet helemaal weet wanneer ik weer naar Nederland terugkeer weet ik ook dat dit niet nog heel lang gaat duren. Ik voel die verandering in mij plaatsvinden. Ik begin echt uit te kijken naar de zomer in Nederland. Ik heb heel veel zin om aan mijn huis te klussen, om uitjes in Europa te hebben en om weer in mijn bos te wandelen. Omdat ik ook vind dat ik niet uit Sri Lanka kan vertrekken zonder iets van het binnenland te zien lijkt mij nu (door het vertrek van Maressa) het juiste moment om dit te gaan doen. Samen met Behzad ga ik koffie drinken en ontbijten bij Rockvin en om 11.30 vertrekken wij samen naar Ella. 

Ella, de letterlijke betekenis in het Singalees is waterval, ligt op zo’n 3.5 uur rijden van Midigama. Ella ligt op 1041 meter boven zeeniveau. Het gebied heeft een rijke biodiversiteit. Ella is omgeven door heuvels bedekt met nevelwouden en theeplantages. Tot 1869 werd er voornamelijk koffie verbouwd op Sri Lanka Er kwam een einde aan de productie omdat in dat jaar de koffieplant ziekte Hemileig vastarix (schimmel) uitbrak en het grootste deel van de koffieplanten vernielde. De planters werden zich bewust dat er diversificatie moest plaatsvinden. Al eerder was James Taylor begonnen met het verbouwen van thee, eerst op kleine schaal, maar al snel nam de productie toe. Tussen 1873 en 1880 steeg de productie van 23 ton tot 81,3 ton en in 1890 was de totale productie al gestegen tot 22.899,8 ton.

Tot 1971 waren de meeste theebedrijven in Britse handen. Na de aanname van de ‘Land Reform Act’ kwam hier verandering in en kwam een groot deel van de bedrijven weer in lokale handen. Sri Lanka stond tot 1972 bekend onder de naam Cylon en hier komt ook de beroemde Cylon thee vandaan. De zwarte thee  kenmerkt zich door een verfrissend aroma met een vleugje citrus en wordt zowel ongemengd als gemengd gebruikt. Sinds enkele jaren wordt er ook groene thee verbouwd. Verder kenmerkt de witte thee zich door de exclusiviteit. Zo zijn er in Sri Lanka veel thee plantages te vinden ook die van het bekende merk Lipton.

De rit naar Ella duurt uiteindelijk ruim 3 1/2 uur. Hoewel de route prachtig is, is de rit ook ontzettend heftig. De chauffeur geeft vooral veel gas en remt ook weer hard. De rit gaat slingerend omhoog en omlaag door de bergen heen. Hoewel Behzad en ik hem herhaaldelijk vragen om rustiger te rijden komt daar weinig van terecht. Dat we soms rakelings langs een andere auto heen schieten  draagt ook niet bij aan een ontspannen rit. Bij wagenziekte schakelt mijn lichaam over op een slaapstand en zo lig ik als een zielig hoopje op de achterbank.

Bij aankomst in Ella is ons verblijf spectaculair mooi. Ruime kamers met een balkon, een uitzicht over de vallei en een fijne eigenaar die zo ontzettend behulpzaam is. Behzad en ik wandelen naar het dorp toe waar we een scooter huren. Onderweg naar het tankstation rijden we in het half donker door de thee plantages. We kijken nu al onze ogen uit en kunnen niet wachten tot morgen.

Onderweg slaat het weer ineens om. De wolken blijven hangen in de vallei en er valt regen. Dit is geen tropische regenbui meer maar eerder vergelijkbaar met een koude lente bui in Nederland. De regen komt hier alleen met een enorm geweld uit de hemel en al snel stromen er kleine riviertjes door de straten. Dit maakt mij wel duidelijk waarom het hier zo ontzettend groen is. Ella en omgeving is namelijk ontzettend groen. Het is zowel een wilde jungle als een eindeloosheid aan thee plantages. Er zijn enorm veel Eucalyptusbomen en naaldbomen. Ales is groen en vol.

Ons verblijf ligt op een heuvel die zo stijl is dat de scooter hier niet naar boven kan rijden met ons beide. Hoeveel gas Behzad ook geeft uiteindelijk stap ik af en slof ik het laatste stukje met mijn allerlaatste kracht omhoog terwijl Behzad met de scooter als loopfiets omhoog tuft. We moeten hier ontzettend hard om lachen. 

Natgeregend is het tijd voor een warme douche. Ik heb voor het eerst sinds ik vertrokkenen uit India weer warm water en ik vind het heerlijk. Na het douchen drinken Behzad en ik nog een kopje thee samen voordat het tijd is om t gaan slapen.

Zondag 19 maart

Ik word vandaag wakker door het licht van buiten. Heel even weet ik niet waar ik ben. Dan zie ik de bergen en al het groen en weet ik het weer: Ella!

Na een uitgebreid ontbijt in het dorp gaan Behzad en ik op avontuur. We bezoeken als eerste de Nine Arch bridge. De Nine Arches Bridge wordt ook wel de Bridge in the Sky genoemd. Het is een van de beste voorbeelden van spoorwegbouw uit het koloniale tijdperk in het land. Populaire geruchten suggereren dat toen de bouwwerkzaamheden aan de brug begonnen, de Grote Oorlog tussen de rijken van Europa begon en het staal dat voor deze locatie was toegewezen, opnieuw werd toegewezen aan de Britse oorlogsgerelateerde projecten aan het front. Als gevolg hiervan kwamen de werkzaamheden tot stilstand, waardoor de lokale bevolking de brug bouwde met stenen en cement, maar zonder staal.

We wandelen over het spoor en even later zien we ook een trein voorbij rijden. We rijden met de scooter door adembenemend mooi landschap en wagenvol bochten. Thee velden, rijst velden en nog veel meer het wordt allemaal  op de heuvels van Ella verbouwd. De mensen die wij onderweg tegenkomen zijn vriendelijk. Ze wijzen ons de weg als we weer eens verkeerd zijn gereden (ik navigeer). We rijden naar verschillende uitkijkpunten en elke keer weer zijn wij zo ontzettend onder de indruk van de veelzijdigheid van Sri Lanka. 

Rond 14 uur zijn we uitgehongerd en gaan we lunchen. De frisse buitenlucht maakt blijkbaar hongerig en ook moe. Na het eten besluit ik 2 uurtjes te gaan slapen. Als ik wakker wordt is de wereld gehuld in mist en regen. Ik merk dat ik moe ben. Het lijkt wel of ik bij de zee meer in beweging ben en hier in de bergen meer tot rust kom. Ik voel de vermoeidheid in mijn lijf en de rest van de avond geniet ik van een film, lezen, thee drinken en op tijd naar bed.