Maandag 20 maart

Vanmorgen zijn Behzad en ik om 7uur al de deur uit. We gaan naar het treinstation om kaartjes te regelen voor de treinreis van Ella naar Nuwara Eliya die vandaag om 11.11 vertrekt. De kaartjes verkoper is de eerste onvriendelijke man sinds een lange tijd maar het lukt ons toch om de eerste klas kaartjes te bemachtigen. Hierna vertrekken wij met de scooter richting Little Adam’s Peak. 

Little Adam`s Peak is vernoemd naar zijn grote broer, de heilige berg Adam`s Peak, vanwege de gelijkaardige vorm. Adam`s Peak ligt verder naar het westen. De berg heeft echter drie namen; Adam`s Peak (dit is waar Adam voor het eerst voet op aarde zette nadat hij uit de hemel was geworpen), Sri Pada (Boeddha’s voetafdruk achtergelaten door de Boeddha terwijl hij op weg was naar het paradijs) en Samanalakande (Butterfly mountain, waar vlinders naartoe gaan om te sterven ). Omdat ik besloten heb om de Big Adam`s Peak niet te beklimmen kies ik wel voor het “kleine broertje”. Little Adam`s Peak ligt op ongeveer 1143 meter en de klim is wel erg stijl maar ook erg goed te doen. Vanaf de top heb ik een schitterend uitzicht over een eindeloosheid van groen en bergen.

Na het hiken gaan wij ontbijten en daarna terug naar ons guesthouse. We pakken de laatste spullen in, inleveren de scooter in en lopen aar het treinstation. De treinreis tussen Ella en Kandy staat bekend als een van de mooiste treinreizen ter wereld. Nuwara Eliya ligt op de helft van de route.

De treinreis duurt zo’n 4 uur. Ik kan niet in woorden uitdrukken hoe waanzinnig deze reis is. Ik zie een hele wereld voorbij schieten. Een wereld vol kleuren groen, van jungle, van mensen die op het land werken, mensen die bij een station groente verkopen, van watervallen en rivieren, van vergezichten, van gekleurde huizen, van spelende kinderen, van vrouwen die onder een paraplu (bescherming tegen de zon) wandelen. Alles schiet voorbij en de details zijn eindeloos. De authentieke Sri Lankaanse trein gaat lekker langzaam en stopt tientallen keren bij kleine bergdorpjes. De deuren en veel van de ramen staan de gehele rit open en zo is het fantastisch om in de deuropening te zitten om van het uitzicht te genieten. 

Dit is oprecht een van de mooiste treinreizen die ik gemaakt heb. Ik moet denken aan de andere treinreizen die indruk hebben gemaakt. De Mongolië express waarbij ik van Moskou naar Beijing ben gereisd, de Bergen treinreis in Noorwegen die tussen Bergen en Oslo via Trondheim gaat, De Nariz del Diablo, van Alausí naar Sibambe in Ecuador. Allemaal uniek en allemaal buitengewoon spectaculair.

Aangekomen in Nuwara Eliya staat er een tuktuk klaar om naar mijn guesthouse te brengen. Hier heb ik wederom een prachtige kamer met uitzicht over groene heuvels. Samen met Behzad huur ik een scooter en gaan we erop uit. 

Nuwara Eliya ligt op een hoogte van 1868 m en wordt beschouwd als de belangrijkste locatie voor theeproductie in Sri Lanka. De stad wordt over het hoofd gezien door Pidurutalagala, de hoogste berg van Sri Lanka. Nuwara Eliya staat bekend om zijn koele klimaat, het koelste gebied van Sri Lanka. De stad werd gesticht door Samuel Baker, de ontdekkingsreiziger van het Albertmeer en de Boven-Nijl in 1846. Het klimaat van Nuwara Eliya leende zich ervoor om het belangrijkste toevluchtsoord te worden van de Britse ambtenaren en planters in Ceylon. Nuwara Eliya wordt ook wel Little England genoemd en was een toevluchtsoord in het heuvelland waar de Britse kolonialisten zich konden onderdompelen in hun tijdverdrijf zoals vossenjacht, hertenjacht, olifantenjacht, polo, golf en cricket. Veel van de gebouwen in Nuwara Eliya hebben kenmerken uit de koloniale periode behouden, zoals de Queen’s Cottage, General’s House, Grand Hotel, Hill Club, St Andrew’s Hotel en Town Post Office. Nieuwe hotels worden vaak in koloniale stijl gebouwd en ingericht. Veel particuliere huizen behouden hun gazons en tuinen in oude Engelse stijl. Zo heeft mijn guesthouse een tuin in Engelse stijl en veel rozen. 

Terwijl Behzad en ik op avontuur zijn slaat het weer om. Regen komt met bakken uit de hemel. Onderweg koop ik een lang gewaad van plastic die mij enigszins moet beschermen maar de regen is zo intens dat ik in mijn schoenen sop en het koud begin te krijgen. Alles is nat. Lopend in de regen voel ik aan alles dat ik nog niet klaar ben voor de Nederlandse grijze dagen en natte voeten.

Terug in het guesthouse neem ik afscheid van Behzad. Hij neemt een auto terug naar Ella en vanuit daar gaat hij door naar Colombo. Zijn Sri Lanka avontuur zit erop hij reist door naar Thailand. Ik neem een hete douche en duik met een kop thee in bed. 

Dinsdag 21 maart

Mijn wekker gaat om 4.30 uur en dit is erg vroeg. Terwijl ik mij aankleed regent het buiten nog steeds of alweer. Mijn trui is nog steeds vochtig en mijn schoenen zijn gewoon nog helemaal nat, gever.

Om 5 uur zit ik in de tuktuk onderweg naar Hortons Plains Nationaal Park. De rit duurt ongeveer een uur en ik heb het, vanwege de natte schoenen en vochtige trui, koud. Na ongeveer 40 minuten stopt het met regenen en zie ik de eerste kleuren van de ochtend. Ik krijg een prachtige zonsopgang te zien. 

Horton Plains National Park ligt op ongeveer 2,300 meter en omvat berggrasland en nevelwoud. Het is rijk aan biodiversiteit en veel soorten die hier voorkomen zijn endemisch in de regio. Hier begint een mooie 9 kilometer lange wandeling. De Horton Plains zijn de bovenloop van drie grote Sri Lankaanse rivieren, de Mahaweli, Kelani en Walawe. De vegetatie van de vlaktes bestaat uit graslanden afgewisseld met bergbossen en bevat veel endemische houtachtige planten. Grote kuddes Sri Lankaanse sambarherten komen voor als typische zoogdieren en het park is ook een belangrijk vogelgebied met veel soorten die niet alleen endemisch zijn voor Sri Lanka, maar beperkt zijn tot de Horton Plains. 

Voordat de Britten naar Sri Lanka kwamen droeg dit gebied de naam Maha Eliya Thenna. Daar kwam verandering aan toen de derde gouverneur van Ceylon, Robert Wilmot-Horton (1784-1841) hier regelmatig een afspraak had met iemand uit het voormalige Koninkrijk van Kandy. Om die eenvoudige reden is dit plateau naar de oud-gouverneur van Ceylon vernoemd. Sinds 1988 is ook officieel een Nationaal Park. Er gaat wel een legende schuil achter deze plek die sterke overeenkomsten heeft met het epos Ramayana uit India. Zo zou de berg Thotupala de plek zijn waar Rawana, koning van Lanka de vrouw van Rama, koning van India ontvoerd zou hebben als wraak voor het afsnijden van de neus van de zus van Rawana. Koning Rama stuurde vanuit India een leger dat bestond uit aapachtige mensen. Die zette de vlakte in brand en dat leidde tot de naam Maha Eliya Thenna, wat ‘enorm verlichte grond’ betekent. Met een beetje fantasie kun je best zien dat de omgeving eruit ziet alsof het ooit in de brand gestoken is.

In de 9 kilometer die ik wandel is het landschap ontzettend divers. Van jungle to vlaktes die mij aan Schotland doen denken. Ik bezoek Baker’s Falls, een waterval gevormd door Belihul Oya, een zijrivier van de Walawe-rivier, en vernoemd naar Sir Samuel Baker, een jager en ontdekkingsreiziger die probeerde een Europese agrarische nederzetting te vestigen in Nuwara Eliya.

Tijdens het wandelen kom ik bij World’s End. World’s End is een steile afgrond (870 m) waarvan ik een spectaculair uitzicht hebt. Ik ben hier in mijn eentje. Het voelt ook echt aan alsof ik aan het einde van de wereld sta en dat er na al deze eindeloze bergen en groen niks meer is. Hier bij World’s end neem ik de tijd om te ontbijten. Ik geniet enorm van het wandelen en dit doet mij ook aan thuis denken. 

Hier op de berg kan ik goed voelen dat ik er naar uitkijk om weer naar huis te gaan. Ik kan echt enorm uitkijken om weer in mijn eigen bos te wandelen. Ik kan echt enorm uitkijken naar het klussen in mijn huis, rommelen in mijn moestuin en het aanpakken van wat projecten die geschikt zijn voor de lente en de zomer. Ik voel ook dat ik tot die tijd alle focus op het surfen wil hebben. Ik wil de komende tijd echt elke dag in zee liggen en surfen. Als mijn lichaam het toelaat zelfs twee keer op een dag. Ik vind surfen namelijk geweldig. Ik vind dit oprecht een van de meest magische dingen om te doen. Ik ben dan zowel in het hier en nu als in beweging. Tijdens het surfen is er weinig (geen) ruimte voor andere gedachten en dat is natuurlijk heerlijk. Ik wil heel graag de nodige meters (moet ik nu zeemijl zeggen?) maken in het water om een volgende stap te maken in het surfen zodat het voor mij telkens makkelijk gaat worden om op een vreemde plek te surfen en ook te blijven surfen. Ik voel aan alles in mijn lijf dat dit mijn prioriteit is en dit geeft mij een mooie focus voor de komende weken.

Ik wandel uiteindelijk ruim 3uur door Hortons Plains. Alles is weer droog en de zon schijnt warm. Ik zie veel verschillende vogels en een gigantische eekhoorn. Ik zie een stukje verderop een aapje in de boom. Terwijl ik dichterbij sluip om hem te fotograferen voel ik mij bekeken. Als ik mijn hoof omhoog draai zie ik hier 4 aapjes recht boven mij zitten. Ze zitten naast elkaar, kijken naar mij en eten fruit. Ik voel mij bekeken en daarna ook een beetjes weggejaagd aangezien ze hun stukjes fruit naar mij beginnen te gooien. Gelukkig is het geen poep.

Rond 11 uur ben ik weer terug in mijn guesthouse hier neem ik een hete douche en ga dan lunchen in het dorp bij een Indiaas restaurant. Het eten is heerlijk en zo lekker als Mala het in Mumbai klaarmaakt maakt niemand het! Vanaf het restaurant wandel ik in een uurtje weer terug naar huis. Ik ben moe en zelfs na het late middag dutje lig ik er al om 20 uur in. Buiten regent en onweert het en dat maakt het binnen knus.

Woensdag 22 maart

Ik word rond 6 uur wakker. Wat heerlijk ik hoef vandaag heel even niks. Ik sta rustig op, drink thee en eet havermout. 

Rond 8.30 uur haalt de tuktuk chauffeur mij op en brengt mij naar het station. Het is buiten zonnig en alles is prachtig groen. De rozen klimmen over hekken en de aapjes ook. Ik was vanmorgen 1 oordop even kwijt en hoorde hierdoor de Moskee en een haan kraaien. Ik heb op deze reis tot nu toe weinig hanen gehoord en ik hoop dat dit zo blijft.

Bij de kaartverkoop zijn er alleen nog maar 3e klas kaartjes verkrijgbaar. De trein van 9.23 uur vertrekt uiteindelijk pas rond 11 uur. De treinreis terug naar Ella is nog even adembenemend. Derde klas reizen is stukken goedkoper en ik voel ook na 1 uur mijn rug al wat zeuren. Het is namelijk ook minder comfortabel. Ik zie Palmbomen die door de balderen ook op varens lijken. Ik zit een tijdje in de deuropening van de trein te genieten van de zon. We staan ook een tijdje stil op een station om een andere trein voor te laten. Dan opeens komt de mist de heuvels inrollen. Letterlijk wolken van mist die rollen. Nu lijkt de wereld ingepakt in watten. Tegen de tijd dat ik in Ella aankom is het flink aan het regenen.

Ik loop van het station naar een een klein cafeetje om te eten. Ik ben uitgehongerd. Na mijn late lunch loop ik door naar mijn guesthouse. Hier geniet ik van thee op het balkon met een waanzinnig uitzicht en een boekje.

Donderdag 23 maart

Ik word wakker en ik zie bergen vol groen. De ochtendmist die optrekt en de zon die doorbreekt. De natuur kan mij ontroeren. Het kan in mij iets te weeg brengen waardoor ik uitroep: ‘Ik heb nog nooit zoiets moois gezien!’ Ik kan mij verwonderen over wat ik zie en ik bewonder wat ik zie. Natuur verveelt nooit en het is mijn hart die behoefte heeft aan een bepaald iets.

Met alle heuvels, bergen, groen, bossen en de oneindige mogelijkheid tot hiken weet ik met alle zekerheid die ik in mijn lijf heb dat ik terug wil naar Midigama. Ik wil terug naar de oceaan. Ik wil terug naar de zweterige en tropische  warmte. Ik wil terug naar waar alles aan mijn lichaam plakt van zandkorrels tot doorweekte kleding. Ik wil terug naar het surfen. Ik wil terug om met alleen badkleding de oceaan in te stappen en genieten dat het lauw warm is en mij doet denken aan badwater. Ik wil de zon op zien komen in de oceaan en aan het einde van de dag er ook weer in zien verdwijnen.

De busreis van Ella naar Midigama duurt ongeveer 5 uur. Na de eerste 2 uur misselijk te zijn geweest (bergweggetjes op en af waar idioot hard gereden wordt en vervolgens weer hard geremd) kan ik daarna genieten van de omgeving. Sri Lanka blijft mij verbazen zo prachtig. In de bus staat de muziek non stop heel erg hard en in de bus zingen mensen de liedjes mee. Als ik na 5 uur op wil staan blijft mijn been-huid aan de met plastic gewrapte zitting plakken. Ik ben doorweekt van het zweet, het loopt in straaltjes naar beneden. En het was ook weer een geweldig avontuur. Als ik uitstap in Midigama moet ik bijna huilen van zowel opluchting als van geluk. De oceaan leek nog niet eerder zo turquoise. Het is zo voelbaar dat ik hier wil zijn. Ik krijg bij mijn zelfde verblijf mijn zelfde kamer toegewezen en meer dan ooit voelt het als home-a way-from-home!

Vrijdag 24 maart tot en met zondag 26 maart

Ik geniet enorm van mijn rustige dagen. Om 6.30 lig ik in het water en zie ik de zon opkomen. Ik leer nieuwe dingen tijdens het surfen. Het gaat vooral om mijn eigen lichaam en hoe ik die moet gebruiken om snelheid te behouden, creëren en ook hoe te draaien op de plank. Na het surfen eet ik fruit, drink uit een kokosnoot en kijk nog een tijdje naar andere surfers. Thuis douche ik uitgebreid en daarna is het tijd voor laat ontbijt gevolgd door een dutje. Tussen 3 en 4 ben ik weer terug op het strand. Ik lees een boekje, ik zwem in de zee, ik wissel de zon af met veel schaduw, ik klets met bekenden, ik eet een enorme mango. Aan het einde van de dag zie ik de zon weer verdwijnen. Op sommige dagen gebeurd dit wat spectaculairder dan op de andere dagen. Ik geniet enorm van hele dagen rondlopen in zwemkleding en dat ik hierin ook kan surfen.  Geen gedoe met wetsuits die nog nattig zijn van de dag ervoor. 

Ik merk dat ik wat struggle met de foto’s als ik hier in Midigama verblijf. Ik maak weinig foto’s en als ik dit doe zijn het ook vaak dezelfde merk ik. Van hetzelfde stukje oceaan waarbij ik vanaf het strand naar rechts het eiland zie en de kustlijn met haar palmbomen (Lazy Right kant) en links een boel rotsen in de oceaan waarop de golven breken (Lazy Left kant). Ik heb wat foto’s gemaakt van Hot Tuna daarnaar ik momenteel weer verblijf.