Maandag 27 maart

Vanmorgen heb ik een hele fijne surfsessie. Ik moet hoger op de golf blijven staan en snelheid creëren door met mijn armen en lichaam te pompen op het board. Het voelt nog een beetje raar om dit te doen en als ik merk dat ik sneller ga is dat een onbeschrijfelijk gaaf gevoel. Het is zo leuk om iets nieuws te leren en hier ook beter in te worden. Surfen voelt als een nieuwe liefde die ik graag beter leer kennen.

Na het ontbijt en een siësta vertrek ik met mijn eerste lading spullen naar de Air BnB waar ik vanaf morgen in verblijf. Het huisje ligt wat meer in het binnenland. De omgeving is een groene jungle en de rust is heerlijk. Ik moet ook schakelen omdat het huisje heel basic is. Dit triggert mij enorm en het roept bij mij op dat het niet fijn zal zijn, dat het ongemakkelijk zal zijn en dat ik moet afzien. Ik zie door al deze emoties niet meer hoe mooi het hier dan is. Zodra ik alles wat het bij mij oproept kan uitspreken is het ook allemaal zachter. De reden dat ik voor de komende 15 dagen verhuis is omdat vanaf morgen Lottie mij hier komt opzoeken, en dit doet ze niet alleen, maar samen met Mateo. Het is een heel groot avontuur en ik kijk er enorm naar uit om samen met haar te zijn en uitgebreid te kletsen.

Voor de tijd dat Charlotte en Mateo bij mij zijn zoek ik een scooter zodat we ons kunnen verplaatsen. Omdat ik geen scooter met een side-rack kan vinden (waar ik het surfboard op kan plaatsen) laat ik mijn surfboard bij Hot Tuna achter. Ik besluit in de ochtenden vanaf het huisje naar HoT Tuna te scooteren en vanuit daar naar het strand te wandelen om te surfen.

Verder is mijn blaasontsteking toch niet helemaal over. In de bijsluiter van de antibiotica staat dat ik maar 3 dagen hoef te slikken en ik merk nu dat het toch nog niet helemaal lekker zit. In de strip die ik heb gekocht zit nog voor 3 dagen in en ik besluit de kuur op deze manier nog 3 dagen te slikken. Ik ben heel erg bewust dat antibiotica slikken niet goed is, dit is ook weer voor het eerst sinds ruim 10 jaar dat ik dit doe en met blaasontsteking rondlopen is voor mij ook geen optie. Hopelijk is het hierna klaar.

Ik merk dat door het vele lopen op blote voeten, en sandalen, mijn tenen wijder uit elkaar zijn gaan staan. Mijn voeten nemen meer ruimte in en zien er gezonder uit dan ooit. Het is leuk om te bemerken dat voeten hun oorspronkelijke vorm zoeken als ik ermee ophoudt met ze in schoenen te stoppen. Jammer dat het Nederlandse weer niet geschikt is om het hele jaar door op blote voeten rond te lopen.

Verder geniet ik van zwemmen in de zee, het lezen van een boek, luisteren van een podcast over Carnisme (en hoe dit aangeleerd is door opvoeding en niet als vrij keus) en een waanzinnige zonsondergang.

Dinsdag 28 maart en woensdag 29 maart

Zowel gisteren als vandaag heb ik fijn gesurft. De sfeer in het water is heel ontspannen en gemoedelijk en vooral vandaag moedigt iedereen elkaar aan om een golf te pakken. Dit is voor mij een van de dingen die ik zo leuk vind aan surfen. 

Gisteren zijn Lottie en Mateo aangekomen! Ze hebben een hele lange reis achter de rug en het is ook heel goed gegaan. Ik ben heel erg trots op Lottie dat ze dit, samen met Mateo, onderneemt! Zowel gisteren als vandaag gaan we na het ontbijt en een siësta naar het strand. Mateo is in hele goede doen en vind het heerlijk. Al kan je op de foto wel zien dat hij de oceaan nog wel een beetje spannend vindt. Hij heeft al wel voor het eerst op een surfboard gestaan want je kan er niet vroeg genoeg mee beginnen. We genieten van veel fruit en ook van de warmte al is de warmte ook best nog even wennen voor Lottie en Mateo. Overdag in ons air bnb huisje ligt Lottie heerlijk in de zon en ik kies ondertussen liever voor de schaduw en zit zo dicht mogelijk tegen de ventilator aan. In de avond als Mateo slaapt kletsen Lottie en ik eindeloos en uitgebreid. Ik geniet intens dat ze er is. Het is als vanouds. Emiliano noemt ons een geoliede machine en zo voelt het ook. Door de jaren heen is onze vriendschap veranderd. Het is veranderd omdat wij zijn veranderd en ons leven wat is veranderd. Het heeft soms ook minder gestroomd tussen ons en als er iets tussen ons instond zoals een aanname, een gedachte, gevoelens nemen wij wel de moeite om dit uit te zoeken. We nemen de moeite om in onze vriendschap te investeren, om nieuwsgierig naar elkaar te zijn en om vragen te stellen. Wat ik nu merk is dat we hechter dan ooit zijn, autonomer dan ooit en ook dat het makkelijker gaat dan ooit.

Donderdag 30 maart

Vanmorgen ben ik al om 6 uur bij de oceaan. Het is vandaag groot, heel groot en de lessen gaan niet door. Het is heel indrukwekkend en ik ben blij dat ik niet in het water lig. Nadat ik even naar het surfen heb gekeken ga ik weer naar huis en daar zijn Lottie en Mateo nog in diepe slaap. Ik kleed mij om en ga naar yoga. De les is heerlijk en het is zo fijn om aandacht te geven aan mijn lijf en meer ruimte te creëren. Ik moet er hard voor werken om enige lenigheid te creëren. Na de yoga geniet ik van een heerlijk ontbijt samen met Lottie en Mateo. Een van de leukste dingen is dat Lottie en ik hetzelfde eet ritme hebben. Dat maakt samen zijn zo ontzettend makkelijk en fijn. Na ons ontbijt van havermout brengen Mateo en ik Lottie, op de scooter, naar een sport les en halen haar een uur later weer op. In de middag gaan we naar Weligama. Daar gaan we zwemmen in het zwembad. Het is heerlijk en ik heb een heerlijke ontspannen dag met Lottie en Mateo. Als Mateo op bed lig kletsen Lot en ik de avond voorbij. Eindeloos. Ik geniet van ons samenzijn en het is alsof het nooit anders is geweest. Alles gaat makkelijk en vanzelf. 

We ondervinden ook wat nadelen hier in huisje in de jungle. Zo zagen we iets op pootjes door het huis rennen en dat blijkt een rat te zijn. Lottie kon dat zien aan de grote van de keutels. Volgens de eigenaar moeten we het licht in de keuken aanlaten. Ook zit er een ENORME harige spin op het plafond in de keuken. Het ergste is dat de spin een dag later compleet onvindbaar is. Waar blijven de verdwenen spinnen? Hier in de jungle hebben we ook veel last van muggen. In mijn tas vind ik een pakje met wierook die ik een paar weken terug heb gekocht. Dat blijkt echt ideaal te zijn en zo blijven ze redelijk uit de buurt.

Ik ben geen held in de jungle en ik ben dankbaar dat Lottie er is. Terwijl ik af en toe roep: ‘ Ik haat natuur zo dichtbij.’ Kan lottie het veel makkelijker aan. Zij durft de keuken in te lopen als er geluid is en ik zit op de leuning van de bank met mijn voeten van de vloer. Lottie heeft ook 3 jaar in Nicaragua gewoond en daar heeft ze behoorlijk wat meegemaakt zodat het haar hier makkelijker valt. 

Als ik s’nachts naar bed ga kriebelt er wat op mijn rug. Mieren die bijten. Als ik ze heb verwijderd doe ik snel mijn oordopjes in en sluit ik de tropische wereld buiten. Ik kijk nu al uit naar morgen. 

Vrijdag 31 maart

Vandaag heb ik nog een dagje surf vrij. Lot vertrekt naar de yogales van 8.00 uur en ik wandel met Mateo naar het strand. Vanuit de draagzak kijkt hij gebiologeerd naar de zee. Ik klets met wat surf vrienden en ik eet wat fruit. Mateo is ondertussen in diepe slaap gevallen. Na het wandelen rij ik met de scooter naar de yoga locatie. Hier drinken Lottie en ik een heerlijk kopje koffie. Mateo wordt wakker en is in hele goede doen.

Thuis is het tijd voor havermout, een boekje lezen en kletsen. Lottie weer in de zon en ik in de schaduw en vlak bij de ventilator. Verder genieten we vandaag weer van het zwembad, doen we boodschappen en eten heerlijk Thais. 

Het is nu schemering. De stroom  is net uitgevallen en het zweet loopt nu in straaltjes van mijn lichaam. Het is hier bloedheet. April is de heetste maand in het zuiden van Sri Lanka. De luchtvochtigheid is hoog. Alsof je warme lucht inademt. Ik probeer zo min mogelijk te bewegen. Wierook moet de muggen ondertussen buiten houden. Buiten horen we de apen geluid maken en van boom naar boom springen. De krekels worden wakker. Lottie legt Mateo ondertussen op bed. Hij heeft even nodig vandaag om de dag te verwerken en hij doet het fantastisch. De lichten springen aan de ventilators gaan weer draaien, wat heerlijk! Lottie en ik kletsen de avond weer voorbij.

Zaterdag 1 april

Vanmorgen lig ik dan eindelijk weer in het water. Ik zie de zon opkomen. De lucht kleurt pastel roze en de zon is als een oranje bal zo fel. Als ik in het water lig kan ik mij niet voorstellen dat ik dit niet elke dag zou willen. Surfen is zo magisch. Om te ervaren, om te oefenen, om te ondergaan, om te zijn en om te beleven. Het is ook elke keer weer nederig zijn naar zoiets groots. De oceaan is absoluut groots. Als er een setje golven komt terwijl je precies daar in het water ligt waar het witte gedeelte op je af stormt (je hebt het kanaal nog niet bereikt) kan je weinig anders doen dan het ondergaan en onder het witte duiken.

Als ik uit het water kom, komen Lottie en Mateo net aangelopen. We eten samen fruit op het strand voordat we thuis heerlijk met havermout gaan ontbijten. 

Na het ontbijt rijden we eerst naar Ahangama voor veel te dure taart en koffie. Europese prijzen in Sri Lanka het is soms even schrikken. Daarna rijden we door naar het strand van Kabalana om te genieten van een poederachtig wit strand en een azuurblauwe zee. Als op foto’s van een reis brochure, zo exotisch. 

In de avond breng ik, samen met Mateo, Lottie naar yoga. Mateo en ik zien de zonsondergang op Coconut Beach. Hij slaapt bij mij op de borst. Hij slaapt trouwens vaak en ook graag bij mij op de borst. Ik zie veel vuurvliegjes en geniet van het kampvuur. De hemel is bezaaid met sterren. Ik zie de contouren van de palmbomen in het laatste licht. Het is magisch. Sri Lanka is magisch. Van zonsopgang tot zonsondergang. 

Zondag 2 april

Ik lig vandaag om 6.00 uur in het water. De golven zijn klein. Omdat ik niet wil wachten tot 9.00 uur besluit ik er zelf op uit te gaan. Ik begin bij Lazy Left en ik eindig bij Lazy Right. Omdat ik geen les heb heb ik alle tijd om te kletsen met mede surfers, te genieten van het staren naar de horizon en peddel ik mij vandaag een ongeluk. In 1 1/2 uur heb ik 3 mooie golven en 1 waarbij ik niet helemaal overeind kom en de golf half staand en op 1 knie neem. Mijn laatste golf was de beste. Ik ben telkens bewuster hoe snel ik moet opstaan en moet draaien op de golf.  Na het surfen ontbijt ik samen met Lottie thuis. Lottie heeft vannacht wat slaap gemist en Mateo was vandaag ook al vroeg wakker. Voor Lottie is dit pittig en dat snap ik helemaal. Na het ontbijt drinken we eerst koffie bij Jamu en vervolgens zijn wij van 11.00 uur tot en met 15.30 uur  bij het zwembad. Mateo slaapt ruim een uur op mijn borst en aangezien ik ook moe ben besluit ik het dutje met hem mee te doen. Verder genieten we van de verkoeling in het zwembad, een boekje, een heerlijke lunch en ijs als toetje.

Lottie en ik zijn alle twee moe. Lot door de gebroken nacht en ik omdat mijn wekker elke dag om 5 uur gaat om te surfen. Thuis douchen we snel en daarna gaan we chillen. Terwijl Lottie en Mateo op bed liggen, lig ik onder de ventilator op de bank. Ik schrijf deze blog en ik lees wat.

Aan het einde van de dag vertrekken wij met zijn drieën naar Coconut Beach. Dit is het fijnste plekje om de zonsondergang te zien. De sfeer is hier ontspannen en er is zo ontzettend veel te zien. Vissers op houten palen, surfers die golven nemen, de mensen die op het strand voorbij lopen, de prachtige gekleurde lucht vol fluffy wolken. Een kampvuur, de palmbomen en een zon die in de zee zakt. Magisch. 

De week is voor mijn gevoel voorbij gevlogen. De dagen lopen voor mij namelijk ook behoorlijk in elkaar over. Ik heb weinig besef van weke dag het is en het is deze blog die mij hier bij doet stilstaan. 
Wat is er allemaal gebeurd? 
Hoe voel ik mij?
Wat wil ik?

Ik vind het heerlijk om samen met Lottie en Mateo hier in Sri Lanka te zijn. Ik vind het leuk om Lottie de plekken te laten zien waar ik de afgelopen 1 1/2 maand leef en geleefd heb. Ik vind het een cadeautje om te merken dat het hier met Lottie en Mateo het zo vanzelf gaat. Mateo lijkt op zowel Lottie als op Emiliano. Ik moet wel heel erg hard lachen als ik zie dat wanneer Mateo een gezicht trekt waarbij hij gaat huilen ik direct Emiliano in hem herken. Die trekt namelijk precies hetzelfde gezicht.

Ik voel mij een heel rijk mens. Anneke en Vincent die mij komen opzoeken in India, Maressa die hier naar Sri Lanka is gekomen en nu Lottie en Mateo. Ik ben ze allemaal ontzettend dankbaar dat ze deze moeite nemen en ik vind dit heel erg bijzonder. Dit zijn voor mij herinneringen die ik mijn leven lang met mij meedraag.

Ik voel mij nu ook heel ontspannen en heel erg hier. Hier in Midigama. Hier in Sri Lanka. Ik geniet van elke zonsopgang en elke zonsondergang. De lucht vol roze, oranje en geel. Blauwe luchten en enorme wolken. Het dreigende grijs wat in de namiddag oprukt en waar veel te weinig regen uitkomt. Het is hier heet en ik heb een constante zweetsnor. Elk kledingstuk is teveel en ik leef in mijn bikini. En dan is er de oceaan die mij elke dag weer als badwater omarmt als ik het water in loop. 

Met alles wat hier zo mooi is verlangt mijn hart enorm naar huis en thuis.. Thuis bij mijn mensen die in Nederland wonen, thuis waar ik met mijn handen in de zwarte aarde wil wroeten, thuis waar ik zal klagen over teveel aan regen en de kou, thuis waar ik naar de paarden kan, thuis op de Veluwezoom waar ik in 2 minuten het bos in loop. De frisse geur van een nat bos die kan ik alleen zo intens missen in een omgeving van tropische groene jungle waar de lucht zindert van de eindeloze hitte die nooit over gaat. 

Ik voel dus aan alles dat mijn reis, mijn avontuur, mijn mini-tussentijds-pensioen, mijn sabatical klaar is. Het is af en het is helemaal rond. Op 19 april stap ik in Mumbai in het vliegtuig naar Nederland.
I’m coming home!