Thailand. Het is Thailand geworden. Ik geef eerlijk toe dat ik een halve dag heb besteed aan het zoeken naar vliegtickets, het checken van de visumvereisten en goed moest voelen wat ik eigenlijk écht wilde doen. Thailand stond al op het programma, maar ik moest mezelf overgeven aan het idee om mijn plannen te veranderen. In 2021 en 2022 ontdekte ik al de westkant van Thailand, en sindsdien staat Oost-Thailand hoog op mijn verlanglijst, met name de Chumphon Archipel. Deze archipel omvat de kust van de provincies Chumphon en Surat Thani op de Kra-landengte, en de eilanden van de Golf van Thailand, zoals Koh Tao, Koh Samui, Koh Phangan en de eilanden van het Mu Ko Chumphon National Park.
Mijn plan is om vanuit Cambodja in één dag naar Koh Phangan te reizen, hier een paar dagen te verblijven en daarna naar Koh Tao te gaan om te duiken. Ik ben vooral benieuwd naar Koh Tao, aangezien het weer in 2021 en 2022 zo slecht was dat ik besloot aan de westkant te blijven. Duiken, ik ga weer duiken en ik merk dat ik niet kan wachten! Duiken het is zo ontiegelijk mooi en bijzonder ik kan er geen genoeg van krijgen.
Vanuit Cambodja vlieg ik naar Bangkok en daarna van Bangkok naar Koh Samui. Vanaf Koh Samui neem ik de veerboot naar Koh Phangan. Dit klinkt allemaal heel eenvoudig, maar het organiseren was best lastig, want alles, maar dan ook alles, was uitverkocht en de hotels waren volledig volgeboekt. Er is bijvoorbeeld maar één vliegtuigmaatschappij die naar Koh Samui vliegt, waardoor de tickets best prijzig zijn. Er gaan verschillende boten van Koh Samui naar Koh Phangan, maar aangezien ik laat aankom, heb ik maar één optie: de langzame veerboot. Sinds mijn ervaring in Indonesië in 2019 ben ik een beetje huiverig geworden van veerboten. Gelukkig ben ik tot nu toe nog niet zeeziek geworden.
Wanneer ik in Koh Samui aankom en met een taxi naar de haven word gebracht, krijg ik een kleine cultuurshock. Na het stille, rustige en schone Cambodja ben ik ineens omringd door hordes toeristen en sta ik zelfs even in een file. Het is soms best vreemd hoe snel je weer moet wennen, zelfs als je nog steeds in hetzelfde continent verblijft.
De overtocht van Koh Samui naar Koh Phangan is rustig en duurt slechts een uur. Bij aankomst op Koh Phangan neem ik een gedeelde taxi naar de andere kant van het eiland. In deze taxi raak ik aan de praat met een Poolse vrouw. Ze is samen met haar kleindochter van 10 uit Polen gekomen. Haar dochter woont alweer 12 jaar op dit eiland en runt een kleinschalig hotel. Ze blijft hier een maand logeren.
Als ik door de taxi chauffeur in Thong Sala word gedropt loop ik, als een echte backpacker (met mijn backpack op mijn rug), in ongeveer 20 minuten naar mijn accommodatie. Ondertussen ben ik uitgehongerd en merk ik dat ik tegen “hangry” aan zit. Dan ben ik niet op mijn leukste, maar gelukkig ontdek ik op Google Maps dat ik op de weg naar mijn accommodatie langs een plek kom die geweldige Pad Thai serveert. Het blijkt een lawaaierige buitenbar te zijn. Terwijl Madonna van de jaren 80 uit de luidsprekers knalt, zie ik een wat oudere man zich om een jonge Thaise vrouw draaien. Ik moet even schakelen als een ladyboy naar me toe komt en vraagt wat ik wil. Ik was even vergeten dat dit hier normaal is en veel voorkomt. De Pad Thai is inderdaad fantastisch, en ik realiseer me weer dat er maar twee landen ter wereld zijn waar ik echt altijd goed eet: Thailand en Italië.
Na het betalen loop ik verder naar mijn accommodatie. Dit was het laatste beschikbare plekje, tenzij ik een bed in een slaapzaal zou willen, maar dat is uiteraard geen optie meer. Het is rond 23uur, ik ben kapot en val snel in slaap.



Koh Phangan heeft natuurlijk zoveel meer te bieden dan alleen feestende toeristen en neonverf op het strand. Het eiland heeft prachtige stranden, kristalhelder blauw water en is rijk aan natuur met watervallen, bergen en het eenvoudige leven van de lokale kokosnootboeren en vissers. Het is een bestemming die zowel door Thaise als buitenlandse toeristen vaak wordt bezocht, en dat is niet voor niets.
De naam Koh Phangan komt van het Zuid-Thaise woord “ngan”, wat “zandbank” betekent. En dat is precies wat je hier vindt: een overvloed aan zandbanken langs de kust. Dit eiland heeft al eeuwenlang een speciale plek in de geschiedenis van Thailand, en het is een favoriete bestemming geweest van verschillende koningen. Koning Chulalongkorn (Rama V) bijvoorbeeld, bezocht Koh Phangan maar liefst 14 keer tijdens zijn regeringsperiode.
Wat Koh Phangan bijzonder maakt, is ook zijn rijke geschiedenis die duizenden jaren teruggaat. In 1977 werd een bronzen trommel van de Dongson-cultuur (500-100 v.Chr.) gevonden op Koh Samui, wat aantoont dat er al meer dan 2000 jaar geleden mensen op deze eilanden woonden. Archeologen denken dat de eerste bewoners Austronesische volkeren waren die met boten vanuit het Maleisische schiereiland naar Koh Phangan migreerden.
Het eiland zelf is 125 vierkante kilometer groot. Ter vergelijking: Texel, in Nederland, is bijna vijf keer zo groot, namelijk 586 vierkante kilometer. Koh Phangann heeft een heuvelachtig landschap, met het hoogste punt op 635 meter boven zeeniveau. Het eiland maakt samen met Koh Tao deel uit van het kleinste district van de provincie Surat Thani.
Mijn dagen op Koh Phangan zijn een heerlijke mix van avontuur en ontspanning. Ik huur een scooter, neem mijn duikspullen mee – vinnen, snorkel en duikbril – en ontdek elke dag een nieuw strandje of een verborgen baai. Het ontbijt is mijn favoriete moment van de dag, dus ik geniet van heerlijke ontbijten in lokale cafés, drink kopjes koffie (warm of gekoeld) en geniet van de zon. Tussendoor doe ik dutjes op het witte zand, lees boeken en neem de tijd om het eiland in me op te nemen. Koh Phangan is onmiskenbaar mooi, maar ik merk al snel dat dit eiland niet helemaal mijn eiland is.
Het is lastig uit te leggen, maar ik heb altijd een gevoel bij de plekken die ik bezoek. Het is iets subtiels, bijna ongrijpbaars, maar ik voel het meteen als ik ergens aankom. Het gevoel van welkom zijn, je op je plek voelen. Het is het beste vergelijkbaar aan mijn ervaring op de Gili-eilanden: bij aankomst weet ik binnen een paar minuten of de vibe van de plek bij me past of niet. Soms groeit dit gevoel met de tijd en meestal niet.












Hoi Nathalie, mooie foto’s weer en stoer dat je zulke reizen maakt. Hoe lang blijf je nog weg?
Hallo Lieve Tante!
Dankjewel voor je berichtje.
Ik kom terug aan het einde van de maand.
Veel liefs xxx
Mooie foto’s Nathalie.
Dankjewel lieve papa!xxx