Een van de vragen die mij het meest gesteld wordt, is of ik alleen op reis ga. Zodra ik dit bevestig verklaren veel mensen mij voor gek. Ze vragen of ik niet bang ben voor nare situaties en eenzaamheid. Natuurlijk ben ik net als ieder ander mens wel eens bang of onzeker over wat mij te wachten staat, maar dat zijn geen emoties die naar boven komen bij het plannen van mijn reis.
Van reizen gaat mijn bloed sneller stromen en mijn hart sneller kloppen. Van alleen reizen krijg ik juist veel energie. Elke keer ervaar ik de reis als een persoonlijke ontwikkeling. Dit vind ik iets moois en tegelijkertijd is het soms ook ongemakkelijk en uitdagend. Alleen reizen confronteert mij met mijn goede en minder goede eigenschappen en er gaat geen dag voorbij zonder dat ik weer wat leer over mijzelf en de wereld om mij heen.
Het zorgt ervoor dat ik meer uit mijn hoofd ga en dichter bij mijn gevoel kom. Daardoor kan ik vraagstukken die op dat moment in mijn leven spelen met aandacht en zorg behandelen. Sommige reizen die ik alleen heb gemaakt markeren hierdoor belangrijke gebeurtenissen en periodes in mijn leven. Zo is mijn reis naar Australië in 2011 erg belangrijk geweest ter verwerking van mijn scheiding. Voor het zelfstandig worden en mijn leven weer oppakken. Mijn reis naar Canada in 2016 is erg belangrijk geweest omdat ik in die periode erg aan het stoeien was met mijn werk en in die 6 weken besloten heb een andere koers te gaan varen. Het alleen reizen is dus zeker niet altijd de makkelijkste en meest rustgevende manier van reizen. Omdat het me met mijzelf confronteert en dat had ik eerst niet kunnen bedenken.
Dat ik alleen reis wil niet zeggen dat ik ook werkelijk alleen ben. Samen met mij reizen er elke dag nog veel meer mensen alleen over de wereld. Ik ontmoet makkelijk andere reizigers en maak vervolgens nieuwe vrienden. De lokale inwoners zijn nieuwsgierig en voor ik het weet ben ik bij ze thuis om mee te eten. Ondertussen gebaren onze handen wild en brabbelen wij zachtjes de ondertiteling in het Engels en Spaans omdat wij elkaars taal nog niet geheel machtig zijn. Ook dit is allemaal een onderdeel van het alleen reizen. Het ontmoeten van nieuwe mensen en ook je eigen plan trekken.
Dus soms sta ik de billen uit mijn korte broekje te dansen met mensen die ik 2 uur geleden heb leren kennen en soms wandel ik 8 uur om vervolgens op de meest verlaten bergwand over de wereld te kijken met een overweldigend gevoel van gelukkigheid en geniet ik van de totale rust en intense aanwezigheid.
Ik kijk dus ontzettend uit naar de momenten waarop ik straks alleen aan het reizen ben, omdat ik hierin een keuze heb. Ik kijk ook uit naar de momenten waarop ik samen zal reizen, met voor mij nu nog vreemden. Ik zal ook stukken samen reizen met de mensen waarvan mijn hart sneller gaat kloppen. Dit zijn de mensen van wie ik hou en die mij komen opzoeken. Ik prijs mijzelf gelukkig dat dit kan. Dat zij een stukje meereizen in mijn nieuwe avontuur, waarin wij dan gezamenlijk nieuwe herinneringen zullen aanmaken.