Wat is er deze week weer veel gebeurd en wat is het snel voorbij gevlogen.

Op maandag ben ik rond 12uur in Rotterdam voor mijn afspraak met Lottie.
Eindelijk zien we elkaar weer één op één. Het is weer als vanouds en zo vertrouwd. Na een uitgebreide klets lunch bij Bokaal met uiteraard de nodige biertjes is het tijd om naar de Schapendreef te gaan en het nieuwe appartement te bekijken. De verhuizing en de housewarming heb ik beide gemist dus ik ben dol blij om het nu te kunnen zien. Met aan de ene kant uitzicht over de Kralingse plas en aan de andere kant de skyline van Rotterdam is dit een fantastisch plekje! En met de door E geïnstalleerde subwoofer kan ik niet wachten om er een keer een huisfeestje te hebben!

Op dinsdag hebben Ess en ik een volle agenda. Na een rustige start gaan wij lunchen bij de Street Food Club in hartje Utrecht. Dit is een hippe plek in de stad en absoluut een aanrader! Hysterische kleuren, een toffe inrichting en gewoon echt lekker eten. Tijdens een wijn en spijs wandeling ergens in maart van dit jaar zijn we hier ook geweest en was het net open. Die avond is trouwens behoorlijk bont afgelopen met de nodige verrukkelijke Gin Tonic’s en een nat pak onderweg naar huis (met omweg). 

In augustus zijn we hier samen nog een keer geweest tijdens een date en de rendang die we toen kregen was werkelijk fantastisch dus wij willen lunchen met rendang en uiteraard een Gin Tonic. Helaas stond de rendang niet op de kaart. Na een kort babbeltje met een hele vriendelijke ober kregen we dan toch ons broodje met rendang. 

Na de lange en late lunch fietsen we door naar Utrecht Centraal waar wij een koffie afspraak met Sandra hebben. Het eerste wat mij opvalt is dat ze mij ontzettend doet denken aan tante Catharien. Ik ben ontzettend blij haar even gezien te hebben en ook al was het misschien wat lastig ik ben ook heel erg trots op haar dat ze dingen heeft gedeeld die bij haar spelen en ook mij aangaan.

Hierna was het tijd voor Sandra om naar Den Haag te gaan en zijn wij richting Amsterdam gereisd voor een eetafspraak met Femke en Eric. We hebben genoten van het even met elkaar bijpraten en uiteraard ook van de door Femke zelf gemaakte stoofpot, die was heerlijk!

Woensdag begint met het wegbrengen van wat dozen vol kleding naar de ouders van Ester. Later die dag hebben we ook nog wat kleding uitzocht voor de reis. Helaas stopt het hierbij voor mij vandaag want ik krijg wat Ester zondag heeft gehad (met een nasleep van een paar dagen) en dat betekent dat ik trillerig ben, pijn heb in mijn lijf en aan beide kanten alles wat ik naar binnen probeer te werken mijn lichaam weer zo snel mogelijkverlaat. Zo sluiten we de woensdag af met op tijd het bed in te gaan met een filmpje waarbij ik het einde helaas niet heb gehaald.

Donderdag begint met een hectische autorit naar Schiphol. Daar is het vervolgens tijd om afscheid te nemen van Ess. Wat heb ik genoten van de afgelopen 2.5 week en wat hebben we het leuk en fijn samen! En ik ga haar missen. Elke dag. Heel erg. En hoe leuk ik het ook heb ik zal haar missen omdat ik haar het liefste nu al bij mij zou willen hebben, dat is gewoon hoe het werkt en dat maakt mij verdrietig.
Bij het dierenhotel op Schiphol ontmoet ik Lottie want hier gaat ons avontuur samen beginnen. Samen met 13 paarden reizen wij namelijk naar Mexico Stad. In de ruimte voor de grooms ontmoeten wij Fransisco hij komt uit Mexico en heeft een tijdje in Nederland met paarden gewerkt en zal ook meevliegen. We beginnen met het laden van de paarden. De man van de KLM is niet vriendelijk en blaft Lottie behoorlijk, maar geheel onnodig, af inzake de paarden. Hij heeft blijkbaar een reputatie in het onaardig zijn en doet dit bij bijna iedereen die mee moet reizen op deze manier. Wanneer we de 6 paarden geladen hebben moeten er nog 7 veulens in een container geladen worden wat gelukkig heel makkelijk en snel gaat. Jerrycans met water hooi netten zetten we klaar voor vertrek. Na het verkrijgen van onze papieren kunnen wij naar de passage om op de reguliere wijze door de douane te gaan.
Aan board maken we kennis met Gabriel de hoofd groom die verantwoordelijk is voor de paarden tijdens de vlucht. Tijden het opstijgen en landen sta ik samen met hem bij de paarden om in de gaten te houden of alles goed gaat. Tijdens het vliegen helpen Lottie en ik hem met het geven van water en alles gaat ontspannen en de paarden gedragen zich voorbeeldig. Na 11uur vliegen komen we aan in Mexico City en nemen we afscheid van zowel Gabriel als Francisco en nemen wij de taxi naar ons hostel.

Ons hostel ligt in de wijk Roma Noord en dit is een welvarender en moderner stukje van de stad. Het hostel is zelf helaas veel minder welvarend en zoals wel eens gebeurd, ziet dit hostel er op plaatjes beter uit dan in het echt. Na bijna 24uur wakker te zijn zorgt dit voor slappe lach toestanden bij mij en Lottie. Zo heeft het toilet een slotje op de buitenkant maar als je op de wc zit dan draait de deur elke keer open zodat je gezellig met de ander die op bed zit kan blijven kletsen. De handdoeken hebben een geur van frituurvet en de lakens zijn 100% synthetisch. Na een biertje en een verfrissende douche besluiten we te gaan slapen ondanks het feit dat er iemand op de achtergrond goed zijn best doet om mee te gillen met de karaoke. Rond 02.30 schrik ik wakker van een man die in onze kamer staat. Gelukkig blijft hij in de deuropening staan en loopt hij weer weg. De deur dichtdoen was wellicht handig geweest. In slaap vallen lukt niet meer tot ongeveer 05.00uur wanneer de laatste man zich schor gegild heeft met de karaoke en de bar sluit.

Mexico City bestond al in de tijd van de Azteken, al was het toenmalige ‘Tenochtitlán’ meer een soort Venetië, met kanalen en bruggen, gebouwd in het meer Texcoco. De Azteken stichtten het in 1325 op de plaats waar ze een adelaar met een slang in zijn snavel zagen landen op een cactus. Dit beeld is verwerkt in de Mexicaanse vlag. De Spaanse veroveraars kwamen in 1519 en verwoestten het grootste deel van de stad. Daarna bouwden ze op de restanten hun eigen hoofdstad. Bovenop de Azteekste tempels bouwden de Spanjaarden kerken en ze namen hun intrek in de paleizen.

In deze immense stad met 20 miljoen inwoners komt alles samen. Schitterende pleinen, bruisende wijken, groene parken en boeiende musea tegenover sloppenwijken, criminaliteit, verkeerschaos en smog. Mexico-Stad is op elke straathoek je verwonderen over wat het te bieden heeft. De indrukken die wij opdoen zijn dan ook onvergetelijk.

Vrijdag begint in eerste instantie rustig met een wandeling richting het centrum van Mexico-Stad. We lopen door prachtige wijken die zo groen zijn vol palmbomen en huizen die je doen denken aan koloniale tijden. Het centrale plein genaamd Zócalo wordt omringd door grote regeringsgebouwen en de grote kathedraal van de stad. Eén van de gebouwen is het Presidentieel Paleis, waar muurschilderingen van Diego Rivera te zien zijn. Een bezienswaardigheid is ook La Catedral Metropolitana en de ernaast gelegen kerk Sagrario Metropolitano.
Lottie en ik eten taco’s en drinken op verschillende terrassen wat biertjes in de zon en kletsen er op los. Het eten is hier fantastisch. Zo flauw en saai als het eten in Colombia is, zo gevarieerd en gekruid is het hier in Mexico. Vanaf Zócalo lopen we dieper de oude stad in. Hier staan aan beide straten mensen alles te verkopen wat je maar kan voorstellen en wat uiteraard nep is. Geen Nike’s maar Slike’s en van Adidas naar Sladidas. Zonder ook maar enig andere toeristen te zien lopen we door de menigte heen compleet overprikkeld en vol van aankoop drang. Na een hele dag wandelen komen we moe terug in het hostel waar Lottie mijn haar knipt en na een paar biertjes besluiten wij te gaan slapen. Helaas heb ik last van een jetlag en de onrust in het gebouw (lees: harde muziek) en is het een korte nacht.

Zaterdag begint voor mij dus erg vroeg. Het voordeel hiervan is dat ik contact heb met thuis en wat kan lezen over de stad en zo een plannetje kan maken voor de dag.
We wandelen vandaag eerst naar Bosque de Chapultepec. Dit is een enorme historische heuvel in de stad die nu het het grootste park van Mexico-Stad vormt. Het park is populair bij zowel de Mexicanen zelf als bij toeristen, je vindt er o.a. een dierentuin, grote vijvers en enkele musea. In het park ligt het beroemde Nationaal Museum voor Antropologie. Het park doet ons een beetje denken aan Central Park in New York en we vinden het heerlijk om hier rond te wandelen. We wandelen verder via een lange brede straat die ook wel de Champs-Elysees van Mexico genoemd wordt en zien in de verte de Torre Latinoamericana, waar vandaan het uitzicht prachtig is op een heldere dag (het is vandaag een beetje heiig door de smog dus wij besluiten de toren niet te beklimmen).
We wandelen door een park naar het Palacio de Bellas Artes museum een gebouw in een mix van stijlen, waaronder art nouveau en art deco. Daar vinden we voor de zoveelste keer een marktje waar ze eten verkopen en vele andere spullen. Er staat ook een groot scherm waar een oude Spaanse zwart wit film wordt afgespeeld en waar vooral oud publiek naar kijkt.
We lopen verder naar het oude centrum achter de Kathedraal naar de ruïnes van de Templo Mayor van de Azteken. De Templo Mayor is bij toeval ontdekt in 1978.
We verdwalen door straten, eten tussen locals, drinken op terrasjes Corona’s en kopen kleine souveniertjes. Na ruim 8uur lopen komen wij weer aan bij ons hostel waar het tijd is om te ontspannen. Om de nacht goed door te komen trakteert Lottie mij ontzettend lief op cocktails bij een fantastisch tentje waar de prijzen helaas Europees zijn en wij geheel underdressed. Ze smaken fantastisch en wat een heerlijke afsluiter van de dag.

Op zondag besluiten we naar Xochimilco af te reizen. Deze zuidelijke wijk van Mexico-Stad is goed bereikbaar met de metro en de tram. In Xochimilco heerst een prettige, wat dorpse sfeer. In vroeger tijden was Xochimilco nog niet vastgegroeid aan de stad en werd hier het voedsel van de Azteken verbouwd. Er lag een ondiep meer, waar men eilanden in had gebouwd. Ze waren verbonden door een heel stelsel van kanalen en daarvan bestaat een groot gedeelte nog altijd. Hier kun je een soort gondelbootjes (trajineras) huren om er doorheen te varen.
En zo varen wij op 16 december in de zon over het water en drinken een biertje.

Na een bijzondere dag buiten Mexico Stad genieten Lottie en ik eerst van Face Time gesprekken met het thuis front. Ik mis Ester echt heel erg en ik vind het zo fijn dat dit er mag zijn en ook kan zijn naast alle leuke dingen die ik met Lottie doe. Ik heb al eerder met Lottie gereisd en t gaat altijd zo vanzelf. Het is net als ademhalen en dat voelt elke keer weer als thuiskomen.
We besluiten nog even naar buiten te gaan om wat te eten en te drinken. Na een avond vol fijne gesprekken en een klein beetje drink sluiten wij een bijzondere week af.