Maandag is onze laatste dag in Palomino. We zwemmen wat in het zwembad en daarna gaan Luus en ik lunchen bij een lokaal tentje waar we een bord vol camarones krijgen. Lotte en E zijn niet helemaal lekker en moeten even rustig aan doen, omdat er morgen ook weer een reisdag op het programma staat. Wij lopen nog een keertje naar de wilde zee en het mooie strand. Palomino is een heel leuk dorpje met een relaxte sfeer die zo kenmerkend is voor het Caribische gebied.

Dinsdag is het dus tijd om door te reizen naar onze volgende bestemming en dat is Cartagena. Rond 7.00 uur lopen we richting de verharde weg om een bus te vinden die rijdt. Na een overstap in Santa Marta en een stop in Barranquilla komen we aan het einde van de dag dan aan in Cartagena.
Hier heeft onze taxichauffeur het lastig om onze airbnb te vinden, maar na een paar rondjes in de wijk zijn we er dan eindelijk toch. We zitten tussen de locals in een fijn appartement.

Vandaag is het eerste kerstdag en in Nederland is het tijd om je klaar maken om naar je familie of vrienden te gaan. Lekker optutten in de spiegel of alles voorbereiden in de keuken, uitkijkend naar een fijne tijd samen. Buiten is het weer gemiddeld genomen grijs, nat en onaangenaam. Maar binnen is het warm, er brandt licht, het ruikt er naar eten en dennegeur, kerstliedjes op de radio, geklets van mensen en onder de kerstavond liggen de cadeautjes.

Ik zag behoorlijk op tegen deze dagen. Ik wil dit het liefste met Ester vieren en langs de familie en vrienden. Dus ik was heel benieuwd hoe ik hier mee om zou gaan. Kerst in de Caribbean betekent overal vrolijk gekleurde kerstverlichting. In de winkels en op straat hoor je af en toe een kerstliedje in het Spaans voorbij komen. Kerstbomen worden creatief gemaakt door bijvoorbeeld een lantaarnpaal te draperen in wit plastic met lampjes, of een mal van ijzer, in de vorm van een kerstboom met wat slingers er omheen. In de kerstsfeer die ik altijd in Nederland heb, kom ik dus niet echt en dit maakt het allemaal net iets makkelijker.

Iedereen heeft hier één dag vrij met kerst en het is ontzettend druk op straat. Wij kunnen ook geen taxi meer krijgen naar de oude stad en besluiten daarom een stukje te gaan wandelen in onze buurt. Het leven speelt hier duidelijk buiten af en de straten zijn afgeladen met mensen, bussen zijn volgepropt en alle restaurantjes zijn vol. We vinden uiteindelijk een soort foodtruck gedeelte in de stad en hier eten en drinken we wat.

Woensdag brengen we de ochtend door met een wandeling door het oude centrum van Cartagena. Je treft in de oude stad veel koloniale gebouwen aan, waaronder het Paleis van de Inquisitie, een kathedraal, de Conventie van Santa Clara en een jezuïtische school. Peter Claver, patroonheilige van de slaven, werkte in en vanuit de school. De binnenstad staat sinds 1980 op de werelderfgoedlijst.
Rond de stad staan een aantal verdedigingswerken, waaronder het kasteel van San Felipe de Barajas, gebouwd tussen 1536 en 1657; de stadsmuren rondom de Oude Stad (las Murallas); en de forten van San José en San Fernando, gebouwd tussen 1751 en 1759 bij Bocachica.
Uit opgravingen blijkt dat dit gebied al rond 7000 jaar v. Chr. bewoond werd. De Spaanse ontdekkingsreizigers hebben begin 16e eeuw meerdere pogingen gedaan om hier steden te stichten. De eerste succesvolle poging was die van Pedro de Heredia. Hij stichtte Cartagena op 1 juni 1533. De stad was lange tijd een belangrijke schakel tussen Spanje en Zuid-Amerika.

Terug in het appartement is het tijd voor een siësta. Aan het einde van de middag gaan we naar Bocagrande. Dit is een schiereiland gelegen in het zuidelijke gedeelte van de stad. In dit gedeelte vind je eindeloze skyscrapers en het is ook duidelijk het moderne gedeelte van de stad. Hier vind je brede stranden waar de locals komen en terwijl wij genieten van wat verse camarones en een coco loco (kokosnoot waar ze wat rum bij gieten), zakt de zon in de zee.

Donderdag reizen we weer verder en wel naar Isla Grande. Isla Grande is het grootste eiland van de Rosario-eilanden. De eilandengroep met een totale land- en mariene oppervlakte van 120 km², bestaat uit zestien eilandjes. De archipel is gelegen ongeveer 30 kilometer ten zuidwesten van Cartagena.

Met de boot van 08.30 die om 09.30 vertrekt zijn we in 45 minuten op het eiland. Ons hostel ligt op 2 minuten lopen van een steiger. Op het eiland is lang niet overal internet of stroom en we zijn de komende paar dagen back to basic. Nadat we de tassen op onze kamer gedumpt hebben, besluiten we naar het strand te gaan. We komen een local Alejandro tegen die we de weg vragen en hij geeft ons 3 opties. We besluiten voor de dichtstbijzijnde te gaan, wat een geweldig besluit lijkt te zijn. Lekker liggend op een steiger met het blauwe water voor waar wij af en toe in springen om af te koelen en waar wij tussen de Pelikanen zwemmen die druk bezig zijn een maal te vangen. Alejandro zorgt er voor dat wij niks te kort komen wat drankjes betreft en ook krijgen we even later een snorkelsetje om de wereld onder water te kunnen zien. Dikke zeesterren vastgeplakt op de bodem, kleine ronde visjes met streepjes en hele scholen kleine visjes die alle kleuren van de zon aannemen. Zonder enige andere mensen om ons heen genieten we van al dit moois. Alejandro haalt een net uit het water waarin wat langoustines en een krab zitten. Van zelf koken komt vanavond niets terecht en we eten dit supermaal met uitzicht over de zee. Na het eten is het alweer donker geworden en dan is het tijd om met onze local in de boot te stappen. In het donker varen we naar de andere kant van het eiland en zonder lichtvervuiling is het alsof er een sterrenexplosie aan de hemel staat. Na ongeveer 20 minuten varen, meren we aan en lopen we door de mangrove naar een lagoon die betoverend blijkt te zijn. In het donker zien wij hier en daar al wat groene puntjes in het water oplichten en het blijken algen te zijn die dit doen. We gaan het water in met een duikbril en zodra je onder water kijkt, is het inderdaad betoverend. Je wordt omringd door groene puntjes van licht die nog aanweziger worden als je beweegt. Het doet mij denken aan de film Harry Potter en de Toverschool toernooi. Op het moment dat hij kieuwen krijgt en het meer in duikt dan is het meer niet meer een donkere poel zoals het van bovenaf lijkt, maar licht het ook op met puntjes van licht. Zodra je weer boven water komt en het zout uit je neus hebt gesnoten, is daar weer de fluwelen zwarte hemel vol sterren. Wat een bijzonder uitstapje.
Als we uitgespeeld zijn, is het tijd om terug te gaan naar ons hostel.

Op vrijdag beginnen we met een uitgebreid ontbijt van fruit. De koffie smaakt een beetje ziltig net als al het water wat hier uit de kraan komt. We besluiten om naar het dorpje op het midden van het eiland, te lopen. Op dit eiland zijn er geen verharde wegen en het dorpje bestaat uit 2 straten waarin winkels afgewisseld worden met huizen. Sommige gemaakt van steen en anderen weer van hout. Op het centrale plein staat er een school en mensen zitten in de schaduw te kletsen. Vanuit hier lopen we door naar Playa Grande: het meest bekende strand van het eiland en met het witte zand en blauwgroen gekleurde water, stelt ons dat zeker niet teleur. Terug in ons hostel spoelen we ons af onder de douche. Het is hier basic dus je ziet de kop van een kraan van buiten naar binnen komen en als je er aan draait krijg je heerlijk koud water wat een welkome afkoeling is in dit weer.
Alejandro had ons gisteren uitgenodigd voor een hanengevecht en een feestje. Het zou rond 17.00 uur beginnen wij waren er om 18.00 uur en om 20.15 ging het dan eindelijk van start. In de tussentijd vermaken wij ons prima met dansen, bier drinken, spelen met de kinderen en kletsen met locals. De mensen wedden en drinken en het is een happening voor het hele eiland. De sfeer is uitbundig, mensen zitten rond de arena die hier speciaal voor is gebouwd. Op de achtergrond speelt de muziek van de DJ keihard af terwijl de mensen de hanen aanmoedigen.

Zaterdag begint wat sloom na alle biertjes van gisteren. Een boekje lezen in een hangmat in de ochtend en in de middag liggen we weer op de steiger van Alejandro. Af en toe springen we de zee in om af te koelen. We smikkelen van een vers bereide vis en een biertje. Een rustige dag eindigt met kaartspelletjes in het hostel.

Zondag is het tijd om terug te gaan naar Cartagena. De boot van 15.00 komt uiteraard wat later. Bij een andere aanlegsteiger is er wat discussie omdat niet alle mensen mee aan boord kunnen. Als we dan eindelijk vertrekken waait het behoorlijk hard en zijn de golven best hoog. Wat volgt is een behoorlijk heftig ritje op hoge golven. Waarbij de boot elke keer weer hard op het water klapt. We hebben het gevoel dat we in een wilwaterbaan terecht zijn gekomen. Mijn maag elke keer bijna mijn lijf verlaat en wij tot op het bot doorweekt raken. Na 20 minuten varen ligt ons bootje opeens na wat pruttelen stil in een baai van een ander eiland. De schipper en zijn 2 maten werken aan de motor (er is er blijkbaar nog maar 1 die het doet) maar de communicatie gaat niet heel soepel. Ik krijg een beetje trek en ik moet direct aan Expeditie Robinson denken. Die zeurende mevrouw voor mij gooi ik in ieder geval snel overboord als we echt schipbreuk hebben. Een ritje van 45 minuten wordt uiteindelijk 2 uur en 15 minuten, voordat we verkleumd en doorweekt aan land worden gelaten. Wat een heftige afsluiter na een relaxt verblijf op een eiland.
Ons appartement voor 1 nacht zit in het kleurrijke centrum van Cartagena. We lopen ’s avonds nog een uitgebreid rondje om te genieten van alle versieringen en sfeer in de stad.

Morgen is het weer tijd om door te reizen naar een nieuwe bestemming. Vanaf morgen begint ook mijn laatste volle week met Lottie, E en Lucille en daarmee ook mijn laatste volle week zonder Ester!