Terwijl het in Nederland ondertussen 2019 is geworden, brengen wij de avond door met drinken, heerlijke hapjes en leuke spelletjes. We kijken allemaal even terug op het afgelopen jaar en benoemen onze hoogtepunten.
Mijn hoogtepunten zijn
1. Ester
2. Ontslag nemen
3. Wereldreis
Als het dan middernacht is, proosten wij hier ook op een fantastisch 2019! We hebben een grandioos uitzicht en zien rondom al het vuurwerk wat afgestoken wordt. Op straat horen we muziek en zien wij mensen die aan het dansen zijn en die dit tot de vroege uurtjes zullen volhouden.
Dinsdag brengen we de hele dag door op het dakterras. Beetje kletsen, beetje lezen, beetje bijkomen van gisteren en verder vooral veel contact met het thuisfront. Het lijkt ons leuk om nog een dagje in Medellin te verblijven en omdat deze plek vergeven is, gaan we opzoek naar iets anders. Morgen kunnen we terecht op een leuk plekje op 15 minuten wandelafstand.
Woensdag installeren wij ons eerst in ons nieuw verblijf. Hierna lopen we richting het metrostation om daar naar het centrum te gaan. Hier dwalen wij door de straten en over pleinen en zien de beelden van Botero nog een keer en ik tik een paar Nike’s op de kop voor slechts €15,-. Helaas is dit ook te merken aan de kwaliteit, want binnen afzienbare tijd laat de zool al los. Gelukkig is E handig en met wat secondelijm zijn ze weer zo goed als nieuw!






Vrijdag word ik weer vroeg wakker. Ik besluit al snel een kijkje buiten te nemen en ik word overrompeld door de schoonheid hier. Ik wil graag de woorden van de vader van Lottie, Gijs, gebruiken: dat ik getroffen word door het syndroom van Standhal.
Grote groene glooiende velden, kleurrijke planten, een zwembad met water wat aangevuld word door de rivier en ook hierin afgevoerd wordt. En de gastvrijheid van de mensen die hier werken is enorm groot. Vooral Rafa die uit Bogota komt en hier werkt, doet erg zijn best om het ons op alle manieren naar de zin te maken. Heerlijke koffie, vers fruit, lekkere broodjes en kaas, wat een fantastisch begin van de dag is.
Na het ontbijt besluiten we om via de heuvels naar Salento te lopen. Het is een mooie klim van ruim een half uur stijl omhoog. Het uitzicht wat je dan krijgt, is fantastisch. Nog 10 minuten over een onverharde weg en we lopen Salento binnen. Het is leuk om hier weer te zijn en aangezien er deze week een festival plaatsvindt ter ere van Simon Bolivar, is het hele dorp prachtig aangekleed en staat er muziekpodium op het centrale plein. We lunchen en lopen wat door het winkelstraatje en genieten. Nadat we terug zijn in het hostel nemen we een verfrissende duik in het zwembad. Wij maken die avond kennis met Poolse reizigers en wat is het fijn om weer even Pools te spreken. Vader, moeder en hun volwassen zoon zijn samen 4 maanden aan het reizen. Een vriendin van de familie reist ook mee en het is een gezellige avond met mooie verhalen.



In de vallei is het tijd voor wat foto momentjes en zo kost het alsnog een uur voordat wij weer helemaal beneden zijn.
Daar meeten we Luus en Diana die een fantastische rit gemaakt hebben.
Wanneer wij terug zijn in Salento is het tijd voor pizza en bier en dit is de ultieme beloning na een dag hiken.
We lopen terug naar het hostel zodat ons eten wat kan zakken en genieten na van een hele fijne dag.
In de avond probeer ik te FaceTimen met Ester om alles te vertellen wat ik heb meegemaakt en om te horen hoe haar dag is geweest. Met nog 3 dagen te gaan voordat ze mijn kant op komt, is het voor haar momenteel een stressvolle tijd. De laatste dingen regelen, afspreken met vrienden en familie. En natuurlijk het onvermijdelijke wat hierbij komt kijken, namelijk het afscheid nemen. Helaas is de WiFi heel erg slecht en ervaar ik hierdoor veel frustratie die ik ook niet los kan laten.
Wat fijn dat we straks samen zijn en niks meer via FaceTime hoeven te bespreken.






Zondag begint rustig met heerlijke koffie en een fantastisch ontbijt. Nadat wij met pijn in ons hart afscheid hebben genomen van deze geweldige plek en mensen (zowel van het personeel als de Polen), lopen we naar de weg om een bus te pakken naar Armenië. In Armenië stappen we over in de bus naar Cali. In Cali verblijven wij in hetzelfde hostel waar ik in oktober ook ben geweest. Lottie heeft toevallig het jaar ervoor hier ook wat nachten doorgebracht. Na een lange rit is het heerlijk om even af te koelen bij het welbekende zwembad. Wat later gaan we gezellig uit eten bij een restaurant om de hoek waar ze heerlijke vegetarische burgers hebben (met ananas en portobello) en we michelada’s drinken. Terug in het hostel drinken wij met zijn allen nog een biertje voordat we naar bed gaan. Lottie en ik besluiten daarna toch nog even samen een allerlaatste biertje te drinken en te kletsen omdat wij niet weten hoe lang wij elkaar niet gaan zien.
Cali is hierbij voor mij de laatste bestemming met Luus, Lottie en E voordat ik morgen aan mijn 12 uur durende busreis zal beginnen naar Ipiales, de grensplaats tussen Colombia en Equador.
Nog een paar dagen te gaan voordat ik Ester weer in mijn armen mag sluiten en wat kijk ik hier naar uit!
Wat een fantastische hoogtepunten Nathalie! Ik ben erg benieuwd hoe je hoogtepunten van 2019 eruit gaan zien. Zo te lezen was dit een lekker relax en paradijselijk weekje. Geniet van de komende tijd met Ester!
Hi Aart,
Yes ik ben ook benieuwd naar 2019!Het was een heerlijk paradijselijk weekje inderdaad en nu hee fijn samen met Essie. Xxx