Selecteer een pagina
Maandag is onze laatste dag aangebroken in Huanchaco. De ochtend begint met ons vaste ritueel en daarna stappen we in de bus om een bezoek te brengen aan Chan Chan.
Chan Chan is de grootste stad uit de Chimù beschaving met een omvang van meer dan 20 km2, en dateert van 900 V.C. tot 1470 N.C. Deze beschaving is pre Inca. In 1470 werden de Chimù door de Inca’s overmeesterd. De Chimù noemden de stad Shian wat huis van de maan betekent en ze aanbaden deze ook. De Inca’s hebben er Chan Chan van gemaakt wat zon zon betekent en weke zij aanbaden. 
Onze gids Harold neemt ons mee door de ruïnes en vertelt vol enthousiasme over hoe alles is ontstaan, hoe er geleefd werd en hoe het rijk ten onder is gegaan door de komst van de Spanjaarden. Hij vertelt hoe de ruïnes er oorspronkelijk uitzagen en welke ruimte waarvoor bedoeld was. 

Chan Chan staat op de werelderfgoed lijst van UNESCO, maar wel als bedreigd erfgoed. Van de negen paleizen is alleen het zogenaamde paleis van Tschudi goed bewaard gebleven. Andere paleizen werden door de Spanjaarden op zoek naar goud, afgegraven. Ook de bouwwerken van de gewone bevolking zijn helaas nagenoeg verloren gegaan.
De stad wordt gekarakteriseerd door de overblijfselen van negen grote lemen paleizen. Ieder paleis werd gebouwd voor één heerser en bevatte een ceremonieel gedeelte, een leefgedeelte en een begraafplaats. Met het sterven van de heerser werden zijn 90 vrouwen samen met hem begraven en veranderde een paleis dus in een mausoleum. 

Als we in de middag terug zijn in Huanchaco is het tijd om voor de laatste keer te gaan surfen. Volgens de jongen van de surfschool mogen we het vandaag aan de andere kant van de pier proberen, daar waar de golven iets hoger zijn dan een meter en waar wij elke dag de “echte” surfers aanschouwen. Het surfen gaat goed: we nemen nu al iets vaker een groene golf en omdat de golven hier krachtiger zijn is het staan ook makkelijker.

Als de avond valt, nemen we de bus van Huanchaco naar Trujillo. Daar laten we de tassen achter bij het busstation zodat we in de stad wat kunnen eten voordat we aan onze 12 uur durende busrit naar Lima gaan beginnen.

Dinsdag worden we wakker in de bus. De nacht was prima op de grote leren stoelen die je op 180 graden kan zetten en waarop ik zelfs de ruimte heb om op mijn buik te liggen. Vanaf de rand van de stad naar het busstation doen we er ongeveer 2 uur over vanwege de drukte op de weg en als we aankomen in ons appartement is het alweer 12 uur in de middag en zijn we toch ruim 14 uur onderweg geweest. Als we die middag terug komen van het boodschappen doen en ik uit de Uber wil stappen, ramt er helaas een motorrijder tegen de deur aan. De auto heeft niets, behalve een chauffeur die zegt dat de deur nu minder goed open en dicht gaat. De motorrijder heeft een kapot voorlicht. Daar sta je dan moe en uitgeput en nu ook gewoon chagrijnig met een motorrijder en een chauffeur over verzekeringen te kletsen. Niemand blijkt verzekerd te zijn hier, dus we gaan uitzoeken hoe dit op te lossen.

Lima is de hoofdstad van Peru en tevens de grootste stad van het land met ongeveer 10.3 miljoen inwoners. 
Lima werd op 18 januari 1535 gesticht door Francisco Pizarro, onder de naam La Ciudad de Los Reyes (de “Stad van de Koningen”). De naam Lima is afkomstig van het Quechua woord Rimac (“Spreker”), hetgeen ook de naam is van de rivier die door Lima loopt. Pas in de 16e eeuw kreeg de stad deze naam.
De stad werd al snel een van de belangrijkste bases van de Spaanse overheersing in Peru. De 16e-eeuwse kathedraal op de centrale plein (het Plaza de Armas, ook Plaza Mayor genaamd) is daaraan een herinnering. Gedurende de Spaanse koloniale overheersing was Lima in cultureel opzicht een belangrijke stad in Zuid-Amerika. Ook was een groot deel van het koloniale bestuur gevestigd in Lima. De dichtbijgelegen haven Callao was een belangrijke doorvoerplaats voor goederen die van en naar Spanje vervoerd werden. Tot aan de binnenlanden van Argentinië was dit de belangrijkste haven.
Vanaf de 18e eeuw kreeg Lima te maken met een teruggang. In 1746 werd een groot deel van de stad door een aardbeving verwoest, waarbij duizenden mensen het leven verloren. De onafhankelijkheidsoorlogen en daarna de bezetting door Chili van 1881 tot 1883 veroorzaakten een uittocht uit de stad.
Aan het begin van de 20e eeuw telde de stad 140.000 inwoners. De infrastructuur werd matig verbeterd, maar nog lang niet voldoende en zoals in veel landen in Latijns-Amerika oefende de stad een grote aantrekkingskracht uit op mensen van het platteland, die erheen verhuisden om hun geluk te beproeven. De urbanisatie in Peru werd nog eens versterkt door de onveilige situatie op het platteland, door geweldadige acties van de maoïstische guerillabeweging Sendero Luminoso. 

Eind 20e eeuw werd vervuiling van het milieu een belangrijk probleem in Lima. Om een alternatief te bieden voor het drukke stadsverkeer werd gestart met de bouw van een metro. De metro van Lima kent momenteel één lijn met een lengte van tien kilometer; aan een tweede metrolijn wordt nu al hard gewerkt. De stad kent veel industrie, en voor de 10 miljoen bewoners zijn er geen beperkingen wat betreft de ouderdom of de vervuilingsgraad van hun voertuigen. Vanwege het openbare vervoer van bussen, taxi’s en personenauto’s is de infrastructuur achtergebleven, hierdoor zijn er enorme files ontstaan. Sinds 2006 worden er leningen verstrekt om taxi’s om te bouwen op natuurlijk gas dat in het Amazonebekken van Peru gewonnen wordt.

In 1988 werd het historisch centrum van Lima opgenomen op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Op 29 december 2001 ontstond er in dit historisch centrum een grote brand. In een gebouwencomplex met winkels en woningen stak een verkoper in een vuurwerkwinkel een stuk vuurwerk aan om het aan een klant te demonstreren. Daardoor vatte het andere vuurwerk in de winkel vlam, waarna het vuur oversloeg naar bebouwing in de buurt. Bijna 300 mensen kwamen om en een groot aantal van de historische panden raakte beschadigd; vanaf dat moment was het vele jaren verboden om vuurwerk tijdens Kerst en Oud en Nieuw af te steken. Sinds 2012 wordt het weer toegestaan.

Woensdag huren we een paar fietsen en gaan we eerst richting het strand. Dit blijkt een iets lastigere onderneming dan we hadden gedacht! De stad ligt namelijk op een hoge klif en het strand zelf een stuk lager. Je moet dus echt de weg weten. Omdat er niet overal fietspaden zijn, schieten we tussen de auto’s door in het drukke verkeer. Aangekomen bij het strand Las Sombrillas – horende bij de wijk Barranco – fietsen we uiteindelijk door naar strand Makaha wat bij Miraflores hoort. Onderweg informeren we bij verschillende surfscholen de prijzen en de opties. Uiteindelijk sluiten we een hele goede deal bij een surfschool op het strand van Makaha. Vanuit hier willen we weer de stad in fietsen, maar dat gaat dus niet. Er is een loopbrug voor voetgangers, maar dan zouden wij de mountainbike op de schouders moeten nemen en dat zien wij niet zitten dus besluiten wij om door te fietsen. Uiteindelijk fietsen we ruim 9 km langs de kust voordat we een loopbrug vinden waar je maar een klein stukje de trappen op hoeft en de rest kunt fietsen. We zijn dan aangekomen in de wijk San Isidro wat bekend staat als een sjiekere wijk vol ambassades, goede restaurants en ook het financiële hart van de stad. Nu we hier toch al zijn besluiten we naar een restaurant te gaan die hoog op de lijst stond maar uit de richting was, namelijk Osaka. Osaka is een Japans / Peruviaans sushi- en visrestaurant. Ze zeggen dat dit het beste Japanse restaurant in de stad is en het staat in de top 3 van beste sushi. Bezweet en stoffig van het fietsen en op afgetrapte slippers stap ik binnen met de vraag of er plaats is voor 2. Onze fietsen moeten afgegeven worden bij valet parking. Omdat de garage vol is, binden we ze aan de paal buiten vast en de man die normaal alle dure auto’s parkeert (wij zien een Maserati, Porsche en nog meer moois voorbij komen) belooft een oogje op onze gehuurde fietsen te houden. Wat heerlijk om na een uitputtend begin van de dag te genieten van alle luxe en fantastisch eten! De sushi is werkelijk heerlijk en de setting doet me een beetje denken aan Izakaya in Amsterdam behalve dat het hier wat ruimer is opgezet en ze een heerlijke tuin hebben. Na een voldane late lunch gaan we verder op de fiets richting de Cheese Corner. Ester heeft enorme cravings in kaas dus we gaan kijken of we hier iets aan kunnen doen. Tegen over Tiffany en naast de Aston Martin is er een klein winkeltje dat amper opvalt, maar als je de deur opent dan ben je direct bij de kaas juwelier aanbeland. Alle kazen die je kan verzinnen zijn aanwezig en we gaan met 2 mooie stukken weer de deur uit. We fietsen verder naar de wijk Miraflores waar we lekker gaan shoppen bij een leuk warenhuis met de naam Falabella. We wandelen door het Kennedy Park waar de locals ook graag komen en waar vele straatkatten komen en gevoerd worden. 
Het is al begin van de avond als we terug fietsen naar onze wijk Barranco.

‪Donderdagochtend gaan we nog een rondje door de stad op onze huur fietsen. We willen schoenen halen voor het surfen en zijn op zoek naar een wetsuit. In de middag gaan we naar het strand en liggen we weer heerlijk in zee. De planken die we hier huren zijn een slag smaller dan wat we gewend zijn en het is weer even zoeken naar balans, maar het wennen gaat steeds sneller. Na het surfen gaan we nog naar 2 grote malls in Lima. Ester is wat gekrompen de afgelopen periode dus het is tijd voor kleding wat past. ‬
Wij verblijven momenteel in de wijk Barranco. Barranco is het Spaanse woord voor ravijn. Dit district van Lima is dan ook vernoemd naar een ravijn, wat vroeger eigenlijk een rivierbedding was. Op deze plek vind je nu een voetgangersgang, die de wijk met het strand verbindt, la bajada de baños.
Aan het begin van de 20e eeuw was Barranco de thuisbasis van de beroemde Peruaanse schrijvers en kunstenaars, die de wijk een uniek karakter hebben gegeven en dat zie je nog steeds goed terug.

Vrijdag begint heel lui met de hele ochtend in bed. Ik heb er dus totaal geen moeite mee dat ik niet hoef te werken en niet meedraai in een samenleving. Ik verveel mij eigenlijk nooit en als ik een dagje thuis zou rommelen, op mijn telefoon speel of een boek lees, vind ik dit ook geen verspilling van mijn tijd. Ik heb momenteel de luxe om heel veel na te denken. Dingen als wat ik graag zou willen doen qua werk als ik thuiskom, waar we uiteindelijk willen gaan wonen, fantaseren over ons huis, de teckel, of ik wil gaan hockyen en wat ik met yoga zou willen doen. Wat vind ik belangrijk in het leven en wat wil ik er uithalen. Maar ook hoe ik mij voel en reageer op bepaalde dingen en waarom. Zo vind ik reizen met Ester het fijnste wat er is. En elke dag naast haar wakker worden is een cadeautje. Ik vind het heerlijk om zo samen te zijn en ik merk ook dat ik soms iets voor mijzelf wil doen en tussen die twee gevoelens word ik dan verscheurd. Als dit gebeurt, word ik stiller en afstandelijker, wat natuurlijk niet leuk is voor Essie. Ik houd mijzelf ondertussen voor dat ik niet zo moet zeuren en het wel overwaait. Wat natuurlijk niet gebeurt en pas wanneer ik er woorden aan geef, wordt het beter en lijkt alles minder zwaar. Maar hoe ik dit helemaal voorkomen kan, weet ik nog niet. Ik ben op zoek naar balans en dit houd mij behoorlijk bezig momenteel.

De dag gaat verder rustig voorbij waarbij wij ons dagelijkse ijsje halen hier om de hoek en wat aan yoga doen. ‘s Avonds gaan we eten bij Sushi Cage wat ontzettend goede recensies heeft maar wat ons betreft niet kan tippen aan Osaka. Na het eten gaan we naar Park de la Reserva. Het park is ongeveer 8 hectare groot en staat vol sculpturen van Peruviaanse artiesten.
Sinds 2007 is dit park vooral bekend onder de naam Mágico del Agua. Mágico del Agua is momenteel de wereldrecordhouder wat betreft het grootse fontein complex in de wereld met ruim 13 fonteinen waarvan er vele interactief zijn.
Alle fonteinen zijn ‘s avonds verlicht en velen veranderen constant van kleur.
De grootste fontein in het park heet Fuente Mágica en is in het bezit van een jet die het water tot wel 80 meter hoog de lucht in schiet. Een andere leuke attractie is de Fuente Túnel de las Sorpresas (tunnel van verassingen), een 35 meter tunnel van water waar je door heen kan lopen. Dat leek mij nou heel romantisch om samen met Essie te doen. Helaas blijft er weinig van de de romantiek over als we dit schuifelend doen vanwege de mensenmassa en de tunnel aan alle kanten lekt zodat we er doorweekt uitkwamen. Maar lachen was het wel!

Zaterdag vermaken wij ons weer op zee met het surfen en zondag doen we een free walking tour door de wijk Barranco en het oude centrum waar vooral de invloeden van de Spanjaarden nog duidelijk aanwezig is in de bouw van de huizen. Lima is een boeiende stad waar veel te doen is en te ontdekken en we besluiten daarom hier nog even te blijven.
Eindstand kaarten:
Essie:34
Nath:30