Arequipa heeft de bijnaam ‘De Witte Stad’ te danken aan de vele gebouwen die zijn gemaakt van een wit tufgesteente. Dit tufgesteente heet Sillar en wordt uitgestoten door de nabijgelegen vulkaan Misti. Over het ontstaan van de naam Arequipa zijn twee legenden. De eerste vertelt het verhaal van de vierde Leider van de Inca’s, Mayta Capac. Hij reisde door het dal en kwam een dorpje tegen. Hij vond de omgeving zo mooi dat hij uitriep ‘Ari, quipay!’ wat ‘Ja, hier blijven we!’ betekent. Een tweede legende is het volk van de Aymara de naam heeft verzonnen. In hun taal betekent ari namelijk berg en quipa betekent ligt achter. Arequipa is dus de plaats die achter de berg ligt. Met de berg wordt hier de vulkaan Misti bedoeld.
Als we aankomen in ons hostel zijn we te vroeg om onze kamer in te mogen maar kunnen we de tassen gelukkig achterlaten. We gaan eerst naar de Mercado San Camilo, dit is een ontzettend leuke lokale markt. Ze verkopen hier echt van alles. Ik heb zin in een Pina/ Maracuja sap en dit is hier volop verkrijgbaar.
Op de weg terug naar ons hostel lopen we via het centrale plein de Plaza de Armas.
De Plaza de Armas wordt als een van de mooiste van Peru bevonden; de kathedraal en de talrijke koloniale gebouwen sieren het plein.
In de middag proberen we wat te FaceTimen, maar de WiFi is zo slecht dat we hiermee moeten stoppen. We spreken af met Franka die hier ook is en samen bezoeken we het museum van Arequipa, Santuarios. Hier zien wij eerst een film over twee onderzoekers die in 1995 hoog op de vulkaan een lichaam hebben gevonden die ontzettend goed bewaard is gebleven vanwege de kou. Ze hebben het meisje Juanita genoemd en ze werd ongeveer 500 jaar geleden door de Inca’s geofferd aan de goden. Daarnaast kunnen we talloze Inca spullen zien in het museum en uiteraard het ijsmeisje zelf. Helaas mocht je geen foto’s maken.
We dineren die avond met veganistische sushi die ons fantastisch smaakt!
Dinsdag gaan we eerst naar de wijk Yanahuara. Hier heb je een mooi uitzicht over de stad en de drie vulkanen: Misti (de Heer) vulkaan (5882m), Chachani (de Verloofde) vulkaan (6075m) en de Pichu Pichu (Top van de bergtop) vulkaan (5669m). Vlakbij deze bergen ligt het Pampas de Cañihuas Nationaal Park. Hier vind je veel lama’s en andere kameelachtige dieren, zoals alpaca’s, guanaco’s en vicuñas. Het is ook mogelijk deze vulkanen te beklimmen, maar dat slaan we over.
We bezoeken daarna Alpaca wereld. Hier kan je het proces zien hoe de wol van de Alpaca afkomt totdat er iets van wordt geweven. En hoewel dit heel interessant is, kwamen wij met het idee om hier Alpaca’s te aaien. Maar zodra het bosje onkruid wat wij kregen achter de kiezen was, kwamen ze niet meer terug. Een beetje teleurstellend vonden wij.
De veganistische sushi van gisteravond is zo goed bevallen dat wij hier zijn gaan lunchen. En het stelde zeker niet teleur. Als ik op deze manier sushi kan eten, is het helemaal goed voor mij. Ontzettend creatief en knap wat mensen allemaal in de keuken kunnen.
Na de lunch brengen we een bezoek aan het Santa Catalina klooster.
Het Santa Catalina klooster is een van de meest bijzondere gebouwen in de stad en een van de grootste kloosters ter wereld. Het is gesticht op 2 oktober 1580 met de bedoeling de dochters van de voornaamste families van de stad te beschermen. Het klooster is een aparte wijk in de oude binnenstad vol kleine straatjes en pleintjes met huizen in rode en blauwe kleuren. Er hebben honderden jaren lang meer dan 400 nonnen in het Santa Catalina klooster gewoond. Doordat er niemand van buiten het klooster naar binnen mocht, hadden de bewoners van de stad geen idee wat zich in het Santa Catalina afspeelde. Hierdoor hing er een mysterieuze sfeer om het Santa Catalina heen. In 1970 gingen de deuren open voor het publiek. Vandaag de dag leeft er nog steeds een aantal nonnen in een gedeelte van het Santa Catalina klooster.
Aan het einde van de dag spreken we nog een keertje af met Franka en nemen we daarna afscheid. Zij zal doorreizen naar Huacachina en wij vertrekken morgen naar Cabanaconde. Maar we zullen elkaar in Nederland weer zien.















Als we aan het einde van de middag aankomen in Cabanaconde is het tijd om onze hike route voor morgen vast te leggen en lekker wat te gaan eten. Voor ons begint hier de start voor de Colca Canyon hike. De Colca Canyon wordt ook wel de Grand Canyon, van Peru genoemd. De Colca Canyon in Peru is maar liefst twee keer zo diep als de Grand Canyon in Amerika. Im deze canyon wonen ook een stuk of 100 Condors, vogels met een spanwijdte van wel 3 meter. We hopen dat wij ze een deze dagen gaan zien.
Donderdag zitten Ester en ik al om 6 uur aan het ontbijt. We willen graag vroeg de deur uit omdat het hier overdag erg heet kan worden. Na het ontbijt lopen Ester en ik eerst naar het toeristenbureau want om de Colca Canyon binnen te komen, moeten we een toeristenkaart kopen. In totaal is het vandaag 10.5 km lopen, waarvan het grootste gedeelte afdalen om in de Colca Canyon te komen. Het is een mooie route waarbij we behoorlijk onder de indruk zijn van de enorme bergen om ons heen. De zon brandt al snel en er schiet er een slang voor onze voeten weg. We lopen rustig en we merken dat het ons vandaag makkelijk af gaat. De laatste paar kilometers hebben we een hondje die ons vergezelt en uiteindelijk de rest van dag om ons heen hangt. We dopen hem Sophietje, commanderen hem wat rond en zo kunnen we alvast oefenen voor later. Rond 11.30 uur komen we al aan in Llahuar waar we zullen overnachten. Er zouden hier mooie hotsprings zijn en we gaan op onderzoek uit. Omdat het regenseizoen net achter de rug is staat de rivier hoog en zijn 2 hot springs hierdoor niet bereikbaar, wat overblijft voor ons is een klein badje met warm water. Na een siësta en een douche brengen we de avond door met kaarten en kijken we uit naar de hike van morgen.















De zon brandt behoorlijk en ondanks het smeren, krijgen we toch een rode gloed.
Als we na 5 uur wandelen waarbij we 800 meter hebben gestegen en 600 meter hebben gedaald aankomen in Sangalle, kijken we onze ogen uit. Sangalle is een
klein en ontzettend groen dorpje midden in de vallei gelegen. Ons hostel heeft een heerlijk zwembad met water dat vanuit de bergen komt. We genieten van het zwembad, drinken een biertje en spelen kaart. Na het eten liggen we al op tijd in bed, want morgen moeten we er weer op tijd uit.















Zondag vertrekken we vanuit Arequipa naar Puno, een busrit die ruim 7 uur duurt. De omgeving is werkelijk prachtig we doorkruisen onder andere het Nationaal Park Salinas en Aguada Blanca. Wij rijden op een weg die een lange, eenzame, grijze streep vormt door het oneindige woeste landschap van bergen, rotsen en meren. De lucht wordt versierd door een indrukwekkend wolkenspel. Onderweg zijn er vele spannende momenten waarbij onze bus andere voertuigen probeert in te halen op de meest onmogelijke momenten. Ook krijgen wij zweethanden wanneer, herhaaldelijk, kleine kudde Lama’s besluiten om vlak voor de bus de weg over steken. Wij herkenden ze als de
Vicuñas Lama’s. Deze lama’s geven het fijnste wol en de producten die hiervan gemaakt worden zijn ontzettend kostbaar. Deze lama’s komen tegenwoordig niet meer in al te grote aantallen voor, maar als ze zich zo voor de bus gooien begrijp ik direct waarom.
Rond 16.30 uur komen we aan in Puno.
Puno ligt op 3.860 meter boven zeeniveau aan de oevers van het Titicacameer en telt 141.000 inwoners. Puno heeft een haven van waaruit je naar Bolivia kan varen of naar de eilanden Taquile, Amantani en het schiereiland Capachica.
We verkennen het dorpje, boeken een tour voor morgen en besluiten een tip uit de Lonely Planet te volgen en gaan pizza eten bij Machu Pizza.















Essie:59
Nath:58
Wat leuk om alles zo met jullie mee te beleven, dikke knuffel papa en Geke
Leuk dat jullie ons zo volgen! Hele dikke kus en knuffel!