De weg van Mullengudgery naar Lightning Ridge gaat via de dorpjes Nevertire, Warren, Gilgandra, Gulargambone, Coonamble, Wingadee en Walgett. Het zijn kleine dorpjes waarvan sommige een paar honderd inwoners heeft en ander ongeveer 2.000.
Onderweg word ik gegrepen door de droogte van het landschap. Ik vind het heel lastig om deze droogte onder woorden te brengen. Het is iets wat ik niet eerder heb gezien.
Het is zo droog dat kreken droog staan en de rivieren laag.
Het is zo droog dat zowel de wilde dieren als het vee van de boeren sterven.
Het is zo droog dat de mensen die bij de boeren werken geen werk meer hebben. Het is zo droog dat generaties boerenbedrijven omvallen.
Het is zo droog dat branden vaker voorkomen.
Op de radio komt een discussie programma voorbij waarbij wordt aangegeven dat de generatie tussen de 18 en 29 jaar in Australië het klimaatprobleem zien als het probleem van hun generatie. Deze generatie geeft aan dat ondanks elk jaar de cijfers duidelijk zijn (o.a. VN rapport wat aangeeft dat de temperatuur de afgelopen 5 jaar alleen maar is gestegen) en dat het verschil van klimaat ook zichtbaar is voor de vele mensen die in Australië wonen en er geen actie plan door de overheid op tafel is gekomen om gezamenlijk hieraan te werken.
Deze generatie geeft aan dat er stappen ondernomen moeten worden en dat deze stappen gezamenlijk gezet moeten worden, maar dat de overheid niet reageert op welk voorstel dan ook en zelf ook niet met ideeën komt.
Het is een feit dat aarde opwarmt en dat dit direct gevolgen heeft voor het klimaat. Het klimaat is een onderwerp wat ons allen aangaat.
Opwarming van de aarde is niet te stoppen, maar gaat wel minder hard als wij wereldwijd samen minder CO2 uitstoten.
Broeikasgassen zoals CO2 en waterdamp komen van nature in de atmosfeer voor. Dit natuurlijke broeikaseffect is (sinds de industriële revolutie) wereldwijd door allerlei menselijke activiteiten versterkt.
Het is versterkt doordat wij:
1. Op grote schaal fossiele brandstoffen (olie, kolen en gas) zijn gaan verbranden in fabrieken, energiecentrales, huizen en voor vervoer.
2. In extreem grote getallen dieren slachten voor menselijk consumptie.
3. Bossen kappen voor landbouwgrond.
4. Veel meer zijn gaan vliegen.
5. Een maatschappij zijn geworden waarbij wij snel consumeren i.p.v. duurzaam (in grote aantallen goedkope kleding aanschaffen).
Er zit tegenwoordig ruim 43% meer CO2 in de lucht dan een paar eeuwen geleden. Zoveel CO2 zat er de afgelopen 800.000 jaar nog niet eerder in de lucht. Al deze extra broeikasgassen zorgen ertussen dat de aarde opwarmt. Dit wordt ook wel het ‘versterkte broeikaseffect’ genoemd.
In de afgelopen 140 jaar is het wereldwijd gemiddeld 0,9°C warmer geworden.
Van de laatste 16 jaar waren er 14 warmer dan ooit gemeten.
Wetenschappers denken dat we de gevolgen waarschijnlijk nog kunnen beheersen als we de stijging weten te beperken tot 1,5 à 2 graden. Dat kan alleen als de wereldwijde CO2-uitstoot in 2050 drastisch is verlaagd. Dat gaat niet vanzelf, daar zijn forse maatregelen voor nodig.
Als wij niks doen en de uitstoot van broeikasgassen doorgaat zoals nu zal het rond het jaar 2100 2,6 à 4,8 °C warmer zijn dan rond het jaar 2000.
Zelfs als we de CO2-uitstoot wel ingrijpend weten te verminderen, zal de aarde nog 0,3 tot 1,7 °C warmer worden dan eind vorige eeuw.
De opwarming van de aarde heeft dus over de hele wereld gevolgen voor het klimaat, de natuur, onze gezondheid en veiligheid en voor de beschikbaarheid van voedsel en water.
Door de opwarming van de aarde stijgt de zeespiegel. Onderzoekers verwachten dat de zeespiegel rond het jaar 2100 ergens tussen de 25 en 80 cm gestegen zal zijn. Dat komt doordat gletsjers en ijskappen op Groenland en Antarctica smelten. Bovendien neemt warm water meer ruimte in doordat het uitzet. Ook het zee-ijs op de Noordpool verdwijnt in snel tempo. De afgelopen 30 jaar is de helft van het zee-ijs rond de Noordpool al verdwenen.
Doordat het warmer wordt, zal het in een groot deel van de wereld droger worden, terwijl het in andere gebieden juist natter wordt.
Dat heeft allerlei gevolgen:
1. Meer overstromingen doordat de zeespiegel stijgt. Vooral dichtbevolkte kustgebieden en rivierdelta’s in ontwikkelingslanden zullen hier mee te maken krijgen.
2. Voedseltekorten in gebieden waar het droger wordt, met als gevolg honger en ondervoeding.
3. Tekort aan drinkwater en water voor irrigatie in gebieden waar het droger wordt.
4. Afname van de biodiversiteit (het aantal verschillende soorten) doordat dieren- en plantensoorten uitsterven Dat heeft bijvoorbeeld ook negatieve gevolgen voor de visserij.
5. De oceanen verzuren. Koraalriffen lopen daardoor risico om af te sterven. Koraal is een belangrijk leefgebied voor vissen en planten.
6. Er komen meer bosbranden en meer woestijnen.
7. Er is kans op meer en langere hittegolven. Dat is vooral een risico voor ouderen en andere kwetsbare groepen.
In Nederland zal het ook warmer gaan worden en de zeespiegel flink stijgen. De belangrijkste gevolgen van de klimaatverandering voor Nederland:
1. De stranden zoals wij nu kennen zullen door de stijging van de zeespiegel verdwijnen.
2. Het weer wordt extremer: meer zware buien, meer hittegolven (directe invloed voor o.a boeren, openbaar vervoer, huizen etc.).
3. Er zullen meer overstromingen komen: de rivieren en riolering kunnen bij hevige regenval het water niet meer goed afvoeren.
4. De natuur in Nederland verandert: soorten die oorspronkelijk uit warmere gebieden komen, voelen zich steeds beter thuis in Nederland. Bekende voorbeelden zijn muggen, de eikenprocessierups, de kleine heremietkreeft, bepaalde tekensoorten en de ‘hooikoortsplant’ Ambrosia.
Een ander effect is, dat het voorjaar eerder begint: planten bloeien eerder, bomen lopen eerder uit, insecten verschijnen eerder en vogels broeden vroeger in het jaar. Dit kan problemen geven, bijvoorbeeld voor trekvogels die bij aankomst in Nederland de insectenpiek hebben gemist en onvoldoende voedsel kunnen vinden. Soorten die zich niet snel genoeg kunnen aanpassen aan de veranderende omstandigheden lopen de kans te verdwijnen.
Het klimaat krijgt over de wereld niet dezelfde aandacht.
Australie, Nederland en Bolivia je kan het niet met elkaar vergelijken.
In Bolivia is een groot deel van de bevolking ongeschoold. Daar heeft de gemiddelde Boliviaan geen mogelijkheid tot het medium internet en is 3 keer per dag een maaltijd organiseren een grote uitdaging. Het leven is daar vaak nog overleven en het leven word dan van dag tot dag geleefd.
Een stap in de goede richting zou zijn om educatie voor iedereen beschikbaar te stellen. Zorg ervoor dat de kinderen naar school gaan, leer de kinderen behalve een vak ook over hun land, de wereld en het klimaat. Organiseer dagen waarbij de kinderen het afval van de straat inzamelen om zo in een schonere omgeving te leven. Leer de kinderen dat dit niet alleen voor hun eigen gezondheid is maar ook voor de wereld. De overheid is hierin ook hard nodig en dit is in dit soort landen erg problematisch.
In Nederland zijn wij geschoold en over het algemeen zijn de meeste inwoners ook ontwikkeld. Wij hebben toegang tot alle soorten media die je je maar kan voorstellen. Alles is op te zoeken, te leren en na te lezen. Wij hebben als Nederlanders deze luxe die vele medemensen ergens anders op de wereld niet hebben.
In vergelijking met Bolivia (en vele andere landen) weten wij heel goed wat er in de wereld en met de wereld gebeurd.
Wanneer je net als ik Nederlander bent en de kennis hebt over wat er op de wereld gebeurd, over klimaatverandering, kinderarbeid en dierenleed, hebben wij dan gezamenlijk ook niet de verantwoordelijkheid om iets met deze kennis te doen?
Brengt kennis verantwoordelijkheid mee?
Mogen wij daarom als Nederlanders met de kennis die wij hebben best wat meer doen of eigenlijk juist laten voor het klimaat, kinderarbeid en/of dierenleed?
Mijn antwoord hierop is een ja.
Wij kunnen namelijk elke dag opnieuw kiezen om minder (of geen) vlees te eten en te kiezen uit de vele vervangers die beschikbaar zijn.
Wij kunnen elke dag opnieuw kiezen om geen nieuwe kleding te kopen (en waar en door wie en waarvan kleding gemaakt wordt), maar in te zien dat we genoeg hebben of voor tweedehands kleding kiezen.
Wij kunnen elke dag opnieuw kiezen om op de fiets te stappen of met het openbaar vervoer te gaan in plaats van met de auto.
Nederland heeft de luxe van het kiezen.
Brengt dit uitdagingen met zich mee? Ja waarschijnlijk wel. Alle verandering is vaak in eerste instantie lastig het brengt weerstand en doorzettingsvermogen met zich mee. Maar juist door er met elkaar over in gesprek te gaan kunnen we kennis uitwisselen en elkaar helpen verder te komen.
Op Facebook is er wel eens iemand die zo dapper is om de medemens te vragen om bijvoorbeeld minder vlees te eten vanwege het klimaat en het dierenleed. De reacties die dan volgen zijn vaak erg onaardig en bovenal onnodig. Van: “ik neem vanavond nog een extra biefstukje” tot de ander helemaal verrot schelden.
Het zou mooi zijn als mensen zich niet altijd direct aangevallen voelen, maar het kan zien als inspiratie en dan bij zichzelf afvraagt: “Wat kan ik doen?”.
Ik leer zelf elke dag opnieuw en wil elke dag beter zijn. Beter als mens, beter als partner, beter als vriendin en beter voor de wereld. Soms gaat dat heel goed en soms ook helemaal niet en dat is menselijk. In Nederland ben ik van 4 keer in de week vlees eten naar 2 keer per maand vlees eten gegaan. Deze 2 keer koos ik bewust en was voornamelijk tijdens het uit eten gaan. Tijdens deze reis ben ik in het afgelopen jaar vegetarisch geworden, waarvan ook 90% veganistisch. Dit is allemaal heel geleidelijk gegaan in het tempo wat voor mij nodig is en waar ik mij goed bij voel. Doordat ik meer van de wereld zie en er meer van ben gaan begrijpen is dit voor mij een logische stap.
De reden dat ik vlees ben gaan minderen was in eerste instantie voor het klimaat en daarbij dat ik mij beter in mijn lijf voel door minder dierlijke producten tot mij te nemen.
Ik heb ondertussen naar Ester uitgesproken dat ik de stap naar veganisme graag wil doorvoeren. Dit houdt in dat ik naast het vlees van dieren en de vis ook geen zuivel meer wil
consumeren. Voor mij is dat een kleine moeite, want eieren at ik al niet graag en melk consumeer ik al
jaren niet meer. Dan blijft er alleen kaas over. En kaas vind ik dus echt lekker. Oude kaas bij de borrel, jonge kaas op brood en uiteraard mijn lieveling het geitenkaasje. De reden van de stap die ik zelf maak van vegetariër naar veganist is hoe de kaas geproduceerd word. Hierin telt voor mij het dierenleed. Voor mijn lekkere geitenkaasje worden de geiten en de lammetjes na de geboorte van elkaar gescheiden, zodat de geiten gemelkt kunnen worden. Hiervan wordt dan kaas gemaakt. Alle bokjes die geboren worden, worden na ongeveer zes maanden afgevoerd naar de slacht. De vrouwelijke lammetjes, wanneer ze vruchtbaar zijn, zullen in de voetsporen van hun moeder treden.
Ik vind dit persoonlijk erg zielig. Ik wil liever geen voedsel meer consumeren, alleen maar omdat ik het lekker vind. Ik vind dit niet nodig en ik heb geen kaas nodig.
Ik zit nu in het proces van elke verpakking goed doorlezen wat ik wel en niet kan consumeren, omdat het hier in Australië voor mij nog niet vanzelfsprekend is wat ik wel en niet kan eten. Naast kaas ben ik ook dol op chocolade, ijs en zoetigheid. Nu heeft Magnum ijs een fantastische vegan optie, alleen de chocolade repen lukt nog niet helemaal. De opties hier in Australië zijn vele malen beperkter dan in Nederland en hierdoor is het nu nog wel eens zoeken naar producten. Sommige producten verassen mij positief, zoals de mayonaise en anderen zijn ontzettend teleurstellend, zoals een paar onaantrekkelijke burgers voor op de BBQ.
Ik heb ook niet alle kennis en ik ben niet beter dan een ander. Ik probeer veel over dit onderwerp te lezen en door het reizen ben ik geconfronteerd met hoe de wereld eruit ziet en wat er gebeurd. Vanuit daar wil ik graag mee helpen op de manier die bij mij past. Het heeft mij geïnspireerd “iets” te doen.
Ik ben zeker niet perfect, want mijn afdruk op de wereld, met alle vluchten die ik maak, is groot. Daarnaast rij ik in een oude auto en de kleding die ik draag zal ook wel gemaakt zijn door een onderbetaald medemens die onder afschuwelijke omstandigheden in de fabrieken van China werkt.
Het vegan worden, minder kleding aanschaffen (en anders tweedehands) en singel use plastic minimaliseren is voor mij die “iets” voor een betere wereld. Ik sta voor mijn “iets”. En mijn “iets” word elk jaar “ietsjes” meer, want ruimte voor groei en verbetering is er altijd.
Ik hoop dat ik door het delen van mijn persoonlijke verhaal en mijn persoonlijke proces hierin jou bewuster kan laten zijn van de mogelijkheden die je hebt om bij te dragen aan een betere wereld.
Ik hoop dat ik je kan inspireren om eerlijk naar jezelf te kijken, zodat je jezelf de vraag kan stellen: wat kan ik doen?
Ik hoop dat ik je kan inspireren om bewust een volgende stap te zetten in jou “iets”.
Wat dit “iets” is zal voor iedereen anders zijn, omdat wij als mens uniek zijn, waarbij wij ook allen aan iets anders een prioriteit geven.
Nogmaals ik ben niet perfect en dat is niemand het gaat erom dat er wel “iets” gedaan wordt.
Waarbij ik vegan ga neem ik toch binnenkort het vliegtuig naar Bali.
Waar de leraar op school de kinderen onderwijst in een beter milieu rijdt hij in zijn oude diesel auto naar huis.
Waarbij de jongedame die in een slagerij werkt nog wel een paar keer per week vlees eet, maar geen nieuwe kleding meer koopt en alleen met openbaar vervoer of fiets reist.
Ik geloof ook dat wij elkaar als mens meer in elkaars waarde moeten laten en respecteren wat de ander wel doet (of je het er mee eens bent of niet) dan maken wij samen de wereld een gezondere en ook fijnere plek.












Donderdag vertrek ik na de ochtendwandeling met Charlotte naar Dubbo. Onderweg ben ik vele malen gestopt om foto’s te maken van typische Australische verkeersborden en brievenbussen. Het zijn de kleine dingen die zo typisch zijn voor een land. Doordat ik de tijd neem kom ik pas rond 17.00 uur aan in Dubbo. Doorrijden naar Mullengudgery is niet handig, want dat betekend dat ik in het donker moet rijden en dat doe ik liever niet vanwege het wild.
Via de app wikicamp kom ik bij een kleine wijngaard in Dubbo terecht. Blijkbaar is er hier ook de mogelijkheid om te kamperen. Het meisje dat mij te woord staat verteld mij echter dat ik hier niet kan verblijven, omdat ik een daktent heb en dus niet zelfvoorzienend ben. Wanneer ik aan haar vraag of zij mij dan kan helpen aan een andere plek voor het donker reageert een man achter haar in het Aziatisch. Hierop draait ze zich om naar mij en zegt dat ik hier toch wel kan verblijven, maar dat als ik een toilet of een douche nodig heb ik gebruik kan maken van de openbare die aan het einde van de straat beschikbaar zijn.
De man die haar toesprak blijkt haar vader te zijn en die vraagt waar ik vandaan kom. Ik vertel dat ik Nederlandse ben en nu net vanuit Lightning Ridge ben komen rijden. Hij zegt dat ik van harte welkom ben en dat ik achter het gebouw mijn auto kan parkeren. Ze gaan zelf weg en ik krijg de code van het hek als ik weg wil en een telefoonnummer in geval van nood. En zo sta ik dan in Dubbo op een kleine camping waar slechts 2 andere gasten verblijven. In 15 minuten heb ik de daktent uitgeklapt en zit ik op een stoeltje naar de ondergaande zon te kijken.
Een gevoel van geluk, dankbaarheid en vrijheid overvalt me.
Vrijdag word ik ergens rond 5.15 uur wakker. Ik word wakker van de kou. Mijn telefoon geeft aan dat het slechts 4 graden is en mijn tenen zijn gevoelloos. Onvoorbereid kamperen betekend dat ik geen wollen sokken en thermo ondergoed mee heb. En de eenpersoons deken die ik mee heb is ook te klein om mijzelf in te mummificeren. Om 6.00 uur besluit ik om uit de tent te kruipen en terwijl ik water aan de kook breng voor een kop koffie geniet ik van een prachtige zonsopkomst. De wereld is nog zo stil.
Rond 8.00 uur is het tijd om alle spullen op te ruimen en de daktent in te klappen. Terwijl ik hiermee bezig ben voel ik mij trots. Dit nachtje alleen kamperen voelt voor mij als een overwinning. Het is een praktische uitdaging die ik gewonnen heb. In mijn eentje heb ik een camping plaats uitgezocht, ik heb zelf de tent opgezet en weer ingepakt, ik ben zelf met het fornuis en de gasfles in de weer geweest. Ik heb mijzelf uitgedaagd en zelf iets ondernomen en dat doet mij goed.
In Dubbo doe ik grote boodschappen, voordat ik naar Ester in Mullengudgery rijdt. Ik heb Ester fijn gemist en kan niet wachten om weer samen te zijn. S’avonds eten we gezellig en kletsen we over onze week. Terwijl Ester het soms nog moeilijk heeft met haar eenzaamheid op de Station voel ik mij een beetje ontheemd. Dit komt doordat ik veel heen en weer reis en het gevoel heb dat ik niet kan aarden. Het is fijn om er samen open over te kletsen en te bespreken wat de mogelijkheden zijn.












Zondag word ik al vroeg wakker van de Galah’s die de ochtend tegemoet juichen. Ik sta even stil bij vandaag, maar dan een jaar geleden. Toen stapte ik in het vliegtuig naar Bogota. Uitgezwaaid door mijn Geke, papa, Lottie en Ester. Tranen met tuiten op weg naar een onbekend avontuur. Dat het afgelopen jaar een avontuur is geweest mag ik wel stellen. Ik heb de meest prachtige plaatsen op de wereld gezien, onbewoonde eilanden bezocht en gezwommen in de mooiste zeeën. Ik heb kennisgemaakt met uiteen lopende culturen, bergen van boven de 5.000 meter beklommen en door regenwoud getrokken. Ik heb bijzondere mensen ontmoet en dieren gezien die met uitsterven bedreigd worden. Ik heb heimwee gehad en heb 2 keer de reis onderbroken voor een bezoek aan Nederland. Ik heb ontzettend veel indrukken opgedaan en kan het soms nog steeds niet geloven dat ik dit gedaan heb, wat ik allemaal gedaan heb en doe. Het is soms zo surrealistisch en tegelijkertijd is dit waar ik ben, wat ik beleef en mijn realiteit. Ik heb het afgelopen jaar ontzettend veel geleerd over de wereld en over mijzelf in deze wereld. Over wie ik nu ben, graag zou willen zijn en wat ik hiervoor wil doen. Over mijn betrokkenheid met de wereld. Over wat en wie ik belangrijk vind en aan wie en waar ik mijn aandacht wil geven. Over de moeilijke stukken die in mij spelen en mijn nieuwsgierig om het wel uit te zoeken. Ik ben nog nieuwsgieriger geworden. Nieuwsgierig naar alles. Ik heb mijn droom van een jaar reizen en niet te hoeven werken gerealiseerd en dat is fantastisch. Ik ben ook nog lang niet uitgereisd en uitgeleerd. Ik wil de wereld blijven voelen, proeven en beleven. Alle aspecten de mooie en de minder mooie. Elke dag opnieuw. Ik proost op het leven, het mogen voelen wat je verlangt en je dromen laten uitkomen.









Essie: 103
Nath: 106
Goed bezig Nathalie.
❤️?
Alleen maar wauw! ?
❤️?