Vanuit Wentworth Falls rijden Ester en ik door naar Springwood. Ik heb ontzettend veel zin in een pizza en in Springwood is er een Domino’s Pizza. Ondanks het feit dat ik vele malen liever bij een Italiaan eet, wil ik graag een veganistische pizza proberen en die hebben ze tegenwoordig bij Domino’s. De pizza smaakt heerlijk en Ester en ik kletsen over hoe fijn het de afgelopen dagen was. Vooral de verandering van omgeving met al het uitgestrekte groen was erg fijn. Zo ben ik er aan herinnerd dat de outback dan wel typisch iets van Australië is, maar niet Australië zelf, want dat is veel meer dan dat. Ester en ik kletsen ook over de droogte in Australië. Ondanks het uitgestrekte groen heerst er ook in de Blue Mountains droogte. De watervallen die wij hebben gezien zijn prachtig en wij begrijpen van locale bewoners dat deze watervallen voor het tijd van het jaar erg klein zijn door een tekort aan regen. Het probleem van de droogte is gigantisch en gaat het hele land aan.
Vanuit Springwood rijden Ester en ik door naar het dorp Yellow Rock. Hier wonen Anneke en Ruud. Wij zijn hier een paar maanden geleden ook op bezoek geweest. Zij wonen wel op het allermooiste plekje in de Blue Mountains. Ze zijn het laatste huis aan een doodlopende weg met een waanzinnig uitzicht over eindeloos groen. Als we vanuit Springwood rijden stuurt Google ons eerst over een onverharde weg, waarbij wij even later op iemands erf staan. Hier draaien wij om en nemen een andere route over de verharde weg. Als wij even later bij Anneke en Ruud zijn, vertelt Ruud dat deze weg lang geleden een doorgaande weg is geweest. Helaas heeft Google het nooit aangepast. Ester en ik hebben een ontzettende fijne avond bij Anneke en Ruud en het voelt als thuiskomen.
Dinsdag worden Ester en ik al vroeg wakker. We genieten van het prachtige uitzicht en een kopje koffie. Na het ontbijt nemen wij afscheid van Anneke en Ruud. Ik kijk er nu alweer naar uit om ze binnenkort weer te zien.
Via eindeloze slingerende bergwegen rijden wij (tip van Maaike) naar de Jenolan Caves. De Jenolan Caves worden door de Aboriginals Binomea genoemd en zijn een serie van grotten in de Blue Mountains. Ze zijn de bekendste, van verschillende soortgelijke grotten in kalksteen, van Australie en de oudste ontdekte open grotten ter wereld. Ze bevatten geen fossielen die van grote interesse zijn, maar de stalactietformaties zijn er blijkbaar erg mooi. Ester en ik moeten vandaag terug naar Mullengudgery rijden, daarom besluiten wij om de verschillende kamers in de reusachtige grotten niet te bezoeken. We wandelen wel door de grot heen, waar het begin vormt van het bezoek, daarna wandelen we door naar het blauwe meer. Het lopen lijkt vandaag meer op waggelen na twee dagen trappen lopen.
In Katoomba doen Ester en ik grote boodschappen en in Orange halen wij nog wat kleine dingen. Langzaam aan wordt het landschap weer minder heuvelachtig en minder groen. En terwijl de zon ondergaat draaien wij het terrein van Mullencudcery op. Dit lange weekend er samen op uit was heerlijk en waarbij wij ook weer andere gesprekken hebben gevoerd. Dromen en plannen maken zijn ontzettende fijne dingen en het allerfijnste om dat samen te doen.
Ik heb deze dagen vooral fijne gesprekken met Jim, die ook meehelpt. Jim vertelt dat Tom de gouverneur nog kent uit de tijd dat zij werkzaam was als rechter. Hij vertelt dat de gouverneur een ontzettende vlotte vrouw is die zich altijd heeft ingezet voor mensenrechten en met name voor vrouwen en meisjes. Ze komt niet uit de outback en weet daardoor ook niet wat de droogte inhoud voor de boeren. Ze wilt dit daarom graag met eigen ogen bekijken.
Jim is zelf werkzaam als internationaal jurist en werkt voor een Zwitsers kantoor wat ook kantoor heeft in Hong Kong. Jim vertelt dat hij binnenkort naar Londen vertrekt voor een zaak die te maken heeft met de Brexit. En hoewel de Brexit voor juristen goud geld verdienen is, is dit voor het land en de mensen natuurlijk ontzettend verdrietig. Hij vertelt ook dat het grote gevolgen heeft voor de grens van Ierland en Noord Ierland. Waarbij het volk vraagt om een vrije grensovergang en waarbij de vele juristen dit (vanuit verschillende oogpunten waaronder vrede) adviseren te doen, zeggen de politici tot nu toe nee. Jim vertelt dat hij vreest voor veel onrust.
Aan het einde van de werkdag rij ik terug naar huis. Het is voor mij wel een beetje vreemd om los van Ester hier op de station te werken. Normaal werken wij namelijk als een team. Het leuke van elkaar niet gezien te hebben is er naar uitkijken om elkaar weer te zien.
Vrijdag werk ik in de ochtend nog een paar uurtjes voor Tom en Jim. In de middag heb ik dan eindelijk weer tijd om gitaar te spelen en rij ik ook naar Nyngan. Er ligt een pakketje op mij te wachten op het postkantoor. Dit blijkt een enorme doos te zijn waar onze portable koelbox in zit. Deze koelbox is 15 liter en kan aangesloten worden op de sigaretten aansteker in de auto. Voortaan hebben Ester en ik tijdens het kamperen koele biertjes en kan de hummus ook weer mee.
Als ik aan het einde van de middag weer het terrein van Mullencudcery op rijd, zie ik grote auto’s geparkeerd staan en beveiliging rondlopen. De gouverneur is gearriveerd. De gouverneur heet Margaret Beazley en is hier samen met haar man. Vanmorgen hebben ze de Royal Flying Docters in Dubbo bezocht en nu komen ze even langs op de station waar ze een rondleiding krijgen en met eigen ogen de droogte kan aanschouwen.
Ondertussen is de lucht bruin gekleurd van het stof en op het land om mij heen zie ik verschillende windhozen. Ester haalt snel onze vliegentent binnen en ik leg handdoeken voor de ramen en deuren, zodat het stof niet door de kieren naar binnenkomt. Het braaien laten wij vandaag maar zitten.
Zaterdag gaat de wekker om 6 uur. Ik heb nog erg moeite met het vroege opstaan. Vandaag is er een verkoopdag van rammen. Ester helpt mee om ervaring op te doen.
Deze verkoopdag speelt zich af in en rondom de scheer shed (schuur).
In de shed zijn de twee dek rammen (waar de rammen die verkocht worden vanaf stammen) netjes neergezet. Er omheen zijn alle prijzen opgesteld welke deze twee rammen en andere schapen in het verleden hebben gewonnen. Ook zie je hier merinowol liggen van de allerbeste kwaliteit. De twee dek rammen hebben een waarde van ongeveer $15.000,- / $20.000,- per stuk. Deze rammen staan nooit in een grote paddock dat is te risicovol. Ze staan in een stal waar ze voldoende ruimte hebben om rond te lopen. Een paar weken geleden lag nummer drie dood in stal. Iedereen reageerde ontzettend overstuur en nu ik de waarde weet, begrijp ik dit goed.
De rammen hebben het formaat van een pony en zodra ik een poging doe om ze te aaien bokken ze richting het hek. Ik geloof niet dat aanhalen een slim plan is vandaag.
Rondom de shed zijn er verschillende kuddes van rammen in kleine paddocks gezet. De kuddes zijn verdeeld in drie groepen waarin de waarde van de rammen $700,-, $800 of $1.000,- per stuk zijn. Binnen deze drie groepen is er een splitsing gemaakt van rammen met hoorns en rammen zonder hoorns.
Deze schapen zijn allemaal ooit gefokt uit het soort met hoorn. Door de jaren heen is er vraag gekomen naar types zonder hoorn. Het is maar net wat de koper nodigt heeft en wilt voor thuis (welke kant hij op wilt met zijn fok programma). Het hebben van schapen met hoorns is soms erg lastig, omdat de rammen elkaar kunnen verwonden tijdens het vechten. Ook kunnen de schapen eerder vast komen te zitten in de omheining en kunnen ze zowel mensen als honden ernstig toetakelen. De types met hoorn zijn wel taaier dan de types die deze niet meer hebben. Dit komt doordat het door de jaren heen eruit is gefokt en dat brengt mee dat het type zonder hoorn kwetsbaarder is geworden op andere fronten en minder taai.
Mensen uit zowel de directe omgeving als van verder weg komen langs. Een van de kopers komt zelfs per vliegtuig. Het vliegtuig heeft V-vormige staart. Tom vertelt dat dit een bijzonder zeldzaam vliegtuig is en vergelijkbaar is met een
Rolls Royce. Ik heb een ontzettend leuk gesprek met de vrouw van de piloot en koper. Ze vertelt dat ze oorspronkelijk uit Nieuw Zeeland komt, maar Australië nu wel als haar thuis ziet. Haar man is een echte Australiër en de station waar ze wonen ligt op ongeveer 3 uur rijden hier vandaan. Ze vraagt ook honderd uit over mijn reis en over Ester. Ze is verder ontzettend benieuwd naar het leven in Europa en de problematiek die daar heerst inzake vluchtelingen. Met problematiek bedoelt ze niet de vluchtelingen zelf, maar het onmenselijke gedrag van de medemens en hun gebrek om ze te willen opvangen. Ze vraagt over de regeringen in Europa die van links naar rechts verschuiven en wat vrede en oorlog voor ons betekend. Ze zegt dat er op hun continent nooit een oorlog is geweest en het begrip van vrede daarom ook niet zo bekend is zoals het in Europa bekend is.
In de shed is er een lange tafel neergezet, waar iedereen wat kan eten en drinken. Daarna lopen de kopers samen met Scott en Tom naar de schapen. Ze geven aan welke kudde schapen ze willen zien. Ester en Chris zorgen ervoor dat de gekozen kudde schapen naar een smalle gang (van hekwerk) wordt gedreven. Hier lopen de kopers langs de schapen en duwen ze het wol opzij. De kopers kijken naar de kwaliteit van de wol, de woldichtheid en de zachtheid. De koper noemt het nummer wat op het oormerk staat en Scott en Tom noemen verschillende soorten nummers op. Dit gaat allemaal over de kwaliteit van de wol. Als een schaap verkocht is dan krijgt deze een wasknijper in zijn vacht. Vervolgens worden de gekochte rammen gescheiden van de rest van de kudde en met verf gemerkt, zodat het duidelijk is aan wie de schapen verkocht zijn.
Het wol wordt trouwens al in een eerder stadium gecheckt. Dan worden er samples (gekoppeld aan een oor merk van het schaap) naar een bedrijf opgestuurd die dan de gevraagde informatie weer naar Scott en Tom stuurt.
De schapen worden normaliter in juni geschoren. De schapen die geselecteerd worden voor de verkoopdag krijgen nog een snelle scheerbeurt en die is bedoeld om de viezigheid uit de vacht te krijgen. In juni wordt er een bedrijf ingehuurd die een team van ervaren scheerders en sorteerders stuurt. Het scheren van ongeveer 20.000 schapen gebeurd in een week. Behalve dat de schapen geschoren worden, wordt het wol ook direct gecontroleerd en in verschillende categorieën in een baal verpakt. Afhankelijk van de kwaliteit ontstaan er ook verschillende prijzen per baal. Om deze reden zal een merinowollen shirt gekocht bij de WE een stuk goedkoper zijn dan een merinowollen shirt gekocht bij Icebreaker. Het is beide merino maar beide van een andere kwaliteit en dus ook prijs.
Het is vooral een mannen wereld, waarbij de vrouwen vaak apart met elkaar staan te kletsen. Chris vertelde dat dit in Zuid Afrika ook het geval is. Als zijn zusje een boerderij op wil starten zal ze het veel moeilijker krijgen dan wanneer hij dit doet. Voor Ester is het om deze reden lastig om er tussen te komen en zo meer te leren dan alleen het voeren van de schapen. Het gaat allemaal niet vanzelf en ze moet elke keer weer vragen of ze mag kijken of helpen wanneer de mannen weer iets nieuws gaan doen met de schapen.
Uiteindelijk zijn er 25 schapen uit de categorie van $800,- verkocht. Er zijn 22 schapen uit de categorie van €1.000,-verkocht. Er zijn een stuk of 4 schapen voor $1.200,- verkocht.
Het is geen geweldige verkoopdag geweest, maar dat had ook niemand verwacht. De reden hiervoor is de droogte. Deze jaren lange droogte zorgt ervoor dat schapen kopen ook betekend extra monden voeden.
Een van de kopers heeft de afspraak gemaakt dat hij de schapen pas ophaalt en betaald als er regen is gevallen. Een ander krijgt de schapen over twee weken geleverd en weer een ander neemt ze direct mee.
Tom en zijn vader Bomber zijn uiterst coulant met betalingen. Dat is natuurlijk een luxe positie die ze hebben verkregen, doordat er in het verleden ontzettend veel geld is verdiend. En ondanks het feit dat de droogte nu al jaren duurt en er maandelijks minimaal $50.000 aan voer wordt uitgegeven is er op Mullencudcery financieel de ruimte. De kopers mogen nu direct betalen maar hebben in principe tot juni van 2020 de tijd. Als ik navraag doe naar de reden hiervoor is het antwoord eigenlijk heel ontroerend. Tom vertelt dat de mensen het door de droogte moeilijk hebben en dat je ze altijd moet helpen als het kan. Hij vertelt dat ook zij problemen hadden kunnen hebben en als dat zo was geweest hij en zijn vader het fijn hadden gevonden als iemand hun zou helpen.
Aan het einde van dag zit iedereen in de shed. Er worden biertjes opengetrokken en iedereen kletst met elkaar. De droogte wordt ook uitgebreid besproken en iedereen heeft wel de oplossing voor dit probleem. Het is super interessant om te horen hoe de mensen erover denken en erover praten.
De verkoopdag sluiten wij af met een regenbui en voor heel even gaat het flink tekeer en is iedereen blij.
Terwijl de zon ondergaat rijden Ester en ik naar het huis van Tom en Jim.
Zij hebben Tom en Rebecca op bezoek. Tom is de broer van Jim en Rebecca is zijn vrouw. Zo krijg ik te horen dat Tom en Jim opgegroeid zijn op een station met merinosschapen in de buurt van Canberra. Ze komen uit een Iers gezin van vijf jongens en hebben op een strenge jongens internaat gezeten waar priesters met losse handjes de dienst uit maakten. Ook Rebecca komt uit de buurt van Canberra en heeft een Ierse achtergrond. Tom en Rebecca hebben samen drie kinderen en runnen een station in de buurt van Canberra. De schapen die zij hebben is een mix van merinosschaap omdat dit in hun omgeving en klimaat beter werkt.
In Canberra is het nu gemiddeld 18 graden (tegen 30 hier) en volgende week verwachten ze weer sneeuw. Hier is nog nooit sneeuw gevallen. Rondom Canberra is het ook bergachtig en veel groener dan hier in de outback. Tom en Rebecca zijn leuke en spontane mensen en tegen de tijd dat de avond voorbij is hebben wij een uitnodiging om langs te komen op hun station in Canberra.
Zondag worden Ester en ik wakker zonder wekker. We genieten van een langzame start met veel koffie, een serie op Netflix en een lekker bordje havermout. We zijn ontzettend moe na een intensieve week van hiken en werken. In de middag maken Ester en ik een kort uitstapje naar Nerromine. Verder maakt Ester een lasagne terwijl ik buiten in de vliegentent werk aan mijn website. De Galah’s zingen im de boom, kippen scharrelen voorbij, ik draag een korte broek en de zon schijnt. Een rustige zondag gaat rustig voorbij.
Essie:103
Nath:106
Mooi Nathalie
Mooi weer om te lezen. Super gave foto’s ook!
Thnx Roedge! ?
Dank je wel pap! ?