Selecteer een pagina

Op dinsdag is het dan zo ver: ik heb mijn praktijk examen lesgeven. Natuurlijk gieren de zenuwen door mijn lijf, maar zodra ik ga zitten en begin aan mijn openingsmeditatie, valt alles van mij af en weet ik vlekkeloos in het juiste tempo en ritme door de sequence heen te lopen. Ik loop door de zaal en ik raak mijn studenten aan, corrigeer ze waar nodig en zie door de kleine aanpassingen die iedereen doet in bepaalde oefeningen ook de blessures waar we mee kampen. 21dagen non stop yoga ook je lijf heeft het zwaar.

Na het lesgeven volgt er een applausje van je groep en komt Fred gelijk met feedback en of je wel of niet geslaagd bent. Met een perfecte openingsmeditatie, ‘stack’ en ‘square’ als bewoording door elkaar gehaald ergens in de standing sequence en leuke oefeningen uit de midden sequence (die zijn ook pas leuk als je ze kan, vind ik zelf) ben ik geslaagd! 

Nu dit achter de rug is, kan ik mij gaan voorbereiden voor de theoretische examens die op donderdag en vrijdag op het programma staan. Ik heb snel last van studie ontwijkend gedrag en uiteraard weet ik weer waarom ik studeren uit boeken zo stom vind; ik ben een praktijkmens. Wel knap dat ik er elke keer weer in tuimel met een nieuwe cursus…

Op donderdag beginnen we de dag met een pittige les van Fred zelf. Na 2 uur goed gezweet te hebben is het examentijd. Het examen bestaat uit 28 vragen. Van de 28 maak ik er op de eerste dag 22. De overige 6 kan ik helaas niet beantwoorden, omdat dit allemaal in het Sanskriet is en die taal moet ik nog even leren.
De 22 vragen die ik inlever, zijn verdeeld over 14 vol geschreven A4tjes en de onderwerpen zijn onder andere: lage rugpijn, alle boten in ons menselijke lijf, alle spieren in ons menselijke lijf en de aanhechtingen, het uitschrijven van de Savasana, sluitingstijd meditatie, aanpassingen bij blessures, voeding, spirituele dingen waar ik nu niemand verder mee ga vermoeien, etc.

Vrijdag beginnen we weer met een lekkere les voordat we aan het laatste gedeelte van het examen beginnen. Ik had het redelijk goed ingeschat over wat ik goed en fout had. Wonder boven wonder heb ik geen enkele fout in de botjes, spieren en aanhechtingen. Hoelang duurt een studie Fysiotherapie ook al weer?
Ook het feit dat ik alle Chakras goed heb kunnen benoemen, plus waar ze voor dienen, is een verrassing (chakras, koshas en bhandas zijn dus niet mijn favoriete onderdeel; ik ben hier namelijk niet spiritueel genoeg voor).
Alle yoga houdingen ben ik aan het uitschrijven in het Engels en het Sanskriet en rond ‪13.00 uur‬ ben ik klaar om het in te leveren.

Wachtend op de uitslag met de yoga meisjes, zijn we allemaal ontzettend opgelucht als we van Fred horen dat we geslaagd zijn!

Wat hierop volgt is een sluitingsceremonie. We zitten allemaal in de kring dichtbij elkaar. Om de beurt vertellen wij wat deze maand met ons heeft gedaan, wat we hebben moeten doorstaan, waar we mee stoeien en waar we dankbaar voor zijn. Het is super intiem, spannend maar ook mooi om dit met elkaar te delen. 
Want behalve dat wij allemaal lichamelijk heel diep zijn gegaan de afgelopen maand, is het mentaal ook zwaar geweest met alles wat er bij kwam kijken. En hiernaast spelen er ook dingen in je gewone leven.
Wij allemaal hebben wel eens een dag (of meerdere) gehad waarbij het te zwaar was, dat je lichaam pijn doet en/of je hoofd even niet meer wilt en er tranen waren.

Terwijl we in de kring zitten en we elkaars hand vasthouden, geeft Fred ons een ketting die om zijn nek heeft gehangen. Dit symboliseerde de wijsheid die hij van zijn leraren heeft gekregen en die hij op zijn beurt weer doorgeeft aan ons.

Ik ben net als de rest de afgelopen maand ontzettend diep gegaan wat betreft mijn lijf. Ik heb hard getraind om het sterker te maken en mijn pleziertje is dan ook de onderarm stand geworden. Ik heb zoveel meer geleerd over mijn eigen lijf. Oefeningen waar ik moeite mee heb, weet ik nu dat ze voortkomen uit gebrek aan ruimte in de spieren of gewoon hoe mijn botten in mijn lijf zitten en ook daarin heeft de één ook wat meer ruimte dan de ander. Ik weet hoe ik voor mij een oefening correct kan uitvoeren, maar weet ook waar ik op moet letten bij een ander. Lage rugpijn is een onderwerp wat voorbij komt en waarbij ik nu weet hoe ik veilig kan trainen voor de rest van mijn leven. Ik ben er achter gekomen dat ik lesgeven heel leuk vind, maar dat ik niet de intentie heb om hier fulltime wat mee te doen. Mentaal heb ik tijdens deze opleiding geleerd om door te zetten, ook als het het lastig is. En wat voor mij lastig is, is heimwee. Heimwee klinkt zo kinderlijk, maar het is groot en aanwezig. Heimwee heb ik omdat ik veel te missen heb.

Deze ervaring deel ik met deze vrouwen en dat is voor altijd bijzonder. Maria Carolina, of lekker afgekort MC, is een vrouw waar ik vanaf het begin al het meeste mee heb. Ze is 44, heeft 2 kinderen woont in Bogota en heeft een Finca met ontzettend veel land (en dieren) buiten de stad. Ze is grappig, neemt gelukkig niet alles serieus (bv: “Nathalie ik heb ook zwarte chakra’s dat weet ik zeker”) en is bovenal lief. Na afloop van de ceremonie kwam ze mij even een extra knuffel geven en een armbandje (ik bewonderde de afgelopen periode haar kleurrijke armbandje maar was zelf te gierig om ze te halen) Dat ze het zo leuk vond om mij te leren kennen, dat ik altijd een vriend zal hebben in Bogota en dat ze hoopt dat ik haar nooit vergeet.

We sluiten het gezellig af in een vegan restaurantje. En daar met wat frietjes en een burger, drink ik mijn eerste biertje weer en die smaakt fantastisch! We kletsen wat en vinden het leuk om iedereen zonder legging te zien en met een beetje make up.

Op de zaterdagochtend gebeurd er weinig behalve dat de vermoeidheid er uit komt. Om toch wat te bewegen verleid ik mijzelf met het bekijken van wat winkeltjes en dat lukt aardig. Halverwege de middag word dit ruw verstoord door noodweer. In Bogota heb je soms het voorrecht om 4 seizoenen in een dag mee te maken. En met al het water wat uit de hemel komt vallen staan de paraplu verkopers gelijk vooraan.

Zondagochtend besluit ik een yoga lesje van Fred te volgen en het is leuk mijn groepje meiden weer te zien. Na afloop loop ik in een singletje het zonnige weer tegemoet en besluit ik een shop therapie sessie te volgen. Alle winkels zijn ondertussen al lang en breed in de kerstsfeer en het voelt vreemd om Dashing thrue the snow mee te neuriën terwijl het zo warm buiten is en iedereen luchtig gekleed gaat.
Na de lunch besluit ik een manicure te nemen, blijkbaar heeft Reina ook aandacht nodig. Voor een uitgebreide manicure ben ik omgerekend €4,14 kwijt en ik fantaseer over als ik een Europees salaris zou hebben en t hier zou kunnen uitgeven. Op zich een leuke gedachte totdat ik bedenk dat ik niet eens een salaris heb in welke vorm dan ook.
In de avond besluit ik nog even een laatste rondje te gaan wandelen en geheel toevallig loop ik langs een gebouw met een grote gele M en hier geef ik mijzelf maar even over aan alle cravings die ik nog heb.

Wat een bijzondere maand is dit geweest, wat is er veel gebeurd en wat heb ik veel geleerd. Maar nu is het tijd om mijn backpack onder het bed vandaan te halen en in te pakken want vanaf morgen ga ik weer verder. Op naar een nieuw avontuur!